จริงอยู่ว่าปกติตอนกลางคืนฤทธิ์จะอยู่เวรเฝ้าระวัง และปกติ สิทธิ์เองก็ไม่ได้กลับมาดึกขนาดนี้ แต่พอเห็นหนุ่มตาตกยืนอยู่หน้าบ้าน คนไปเที่ยวมาก็อดแปลกใจไม่ได้…และ ยิ่งแปลกใจกว่า เมื่อเห็นฤทธิ์ ซึ่งก่อนหน้าที่พวกเขาจะออกจากนั้น ทำตัวหงุดหงิดหัวเสียอย่างรุนแรง แต่ตอนนี้กลับยิ้มร่าอารมณ์ดีเหมือนคนกำลังมีความสุขสุดๆยังไงยังงั้น
“ยินดีต้อนรับกลับมาครับ คุณสิทธิ์” แถมยังทักทายเป็นพิธีจนชวนผวา พร้อมทั้งเปิดประตูบ้านให้อีก “นี่กินอะไรมาหรือยังครับ”
“เอ่อ กินแล้วครับ” ขนาดสิทธิ์เองยังระแวง “อารมณ์ดีจังเลยนะครับ…”
“ฮะๆๆ แน่อยู่แล้วล่ะครับ” ฤทธิ์หัวเราะร่าพร้อมตบบ่าเจ้านาย “พอดีวันนี้ผมมีเรื่องจะคุยกับก้องสองต่อสองซักสามสี่ชั่วโมงหน่อยน่ะครับ”
แบบนั้นไม่เรียกว่าหน่อยแล้วมั้ง
หนุ่มแว่นผงะเล็กน้อยเมื่อโดนสายตาหวานฉ่ำและหยาดเยิ้มของคุณแฟนมองมา ที่จริงก็ใช่ว่าจะไม่ชอบหรอกนะ แต่อยู่ๆโดนแล้วมันเตรียมใจไม่ทันเท่าไหร่…และสำหรับก้องแล้ว เขารู้สึกเหมือนรอยยิ้มนั่นแฝงความนัยอย่างอื่นเอาไว้ด้วยชอบกล
“ได้สิครับ ถ้าเกิดมีอะไร ผมจะตะโกนเรียกนะ” สิทธิ์ตอบรับอย่างเป็นปกติ “ถ้างั้น ผมขึ้นห้องนะครับ ไม่รบกวนละ”
ปากก็บอกไปแบบนั้น แต่ประตูที่ชายหนุ่มเปิดกลับเป็นประตูห้องตรงข้ามแทนเสียนี่ เขาแทบจะกระโดดดีใจตอนที่รู้ว่า อย่างน้อยๆตนก็มีเวลาเหลือเฟือ กับสิ่งที่คาใจอยู่
แม้จะเปิดประตูค่อนข้างดัง แต่เจ้าของห้องกลับไม่ขยับตัวแม้แต่น้อย ชายหนุ่มเคลื่อนตัวเข้าหาเป้าหมายทีละน้อย มือหนาสัมผัสที่นอนนุ่มอย่างเบามือ ก่อนจะค่อยๆทิ้งร่างลงข้างเตียง ดวงตาเรียวปรายมองคนที่กำลังหลับสนิทพร้อมกับกำหมัดแน่น ความรู้สึกประหลาดที่พวยพุ่งขึ้นมาในใจทำเอาเขาแทบคลั่ง แต่ศีลธรรมคอยช่วยรั้งไม่ให้ตนยอมทำตามความต้องการเอาไว้
ทำไมกันนะ…ทำไมถึงรู้สึกแบบนี้กัน
เขารู้สึกเหมือนานแล้วที่ไม่ได้มองหน้าอีกฝ่ายตรงๆเช่นนี้ มันช่างชวนคิดถึงอย่างน่าประหลาด ทั้งที่ใจพยายามจะลืมและลบออกไปแท้ๆ
ชายหนุ่มเชยคางเล็กอย่างเบามือ เสียงลมหายใจดังเป็นจังหวะและราบเรียบ ไม่ได้รู้เลยว่าตอนนี้กำลังเกิดอะไรขึ้นกับตน
เอาไงดีวะเนี่ย
ทั้งที่ตั้งใจไว้แต่แรกแล้ว แต่พอเอาเข้าจริงๆ เขากลับรู้สึกผิดจนไม่อยากจะทำขึ้นมาเสียอย่างนั้น แต่ครั้นจะให้เดินออกไปจากห้องแต่โดยดีก็แสนจะเสียดายเป็นที่สุด เลยได้แต่นั่งงึมงำอมพะนำอยู่ข้างเตียงเช่นนี้
เราไม่ได้เป็นแบบนั้นนี่…ที่มาน่ะ…ก็เพราะเหตุผลอื่นต่างหาก…ใช่เพราะเหตุผลอื่น…ไม่ ได้อยากจะเข้ามาทำร้ายอะไรแบบนี้ ในเมื่อเราบอกพี่ก้องไปแล้วว่าจะจัดการเรื่องทั้งหมดในวันมะรืน ขืนมัวโอ้เอ้มีหวังไม่ได้ทำพอดี โอกาสแบบนี้ก็ไม่ได้หาง่ายๆแล้วด้วย
สิทธิ์ค่อยๆดึงผ้าห่มออกมาทีละน้อย เผยให้เห็นร่างบางเพรียวที่ไม่ว่าจะดูอย่างไรก็เหมือนผู้หญิงเสียมากกว่าจะ เป็นชาย เสื้อนอนคอกว้างสีหวานเผยอออกพอให้เห็นเนินอกที่ราบเรียบ…ซึ่งมันก็ไม่มีอะไรจะให้มองแท้ๆ แต่ไม่รู้ทำไม ตามันวิ่งไปโฟกัสจุดนั้น แถมดึงกลับไม่ค่อยจะได้ด้วย
หือ…
ชายหนุ่มชะงักเล็กน้อย เพราะมือไปโดนเข้ากับของแข็งเล็กๆจำนวนมากบนที่นอน และจากสัมผัส เขาพอจะจำได้ว่ามันน่าจะเป็นกรวดสี
ไหงมีกรวดบนเตียงด้วยวะ
เขาได้แต่สงสัย คือถ้ามีที่พื้นนี่ยังพอเข้าใจ แต่มีบนเตียงด้วยนี่คือ เอางานฝีมือมาทำบนเตียง…แล้วจากนั้นก็นอนทั้งอย่างนั้นโดยที่ไม่ปัดออกเลยหรือ…แล้วปกติคนที่ไหนมันจะหลับได้กันล่ะ…
ด้วยความที่สงสัยไปก็เสียเวลา ชายหนุ่มจึงทำเพียงแค่ปัดกรวดเหล่านั้นออกจากเตียง เพื่อเตรียมตัวปฏิบัติภารกิจได้อย่างราบรื่นไร้รอยกรวด
“อือ…”
เสียงครางด้วยความทรมานดังขึ้น สิทธิ์ถึงกับไหลลงไปหลบที่พื้นอย่างลืมตัว แต่โชคดีที่อีกฝ่ายไม่ได้ตื่นอย่างที่คิด
เมื่อทุกอย่างไม่น่าจะมีปัญหาอะไรแล้ว ชายหนุ่มก็ขึ้นคร่อมมองร่างเล็กเบื้องล่าง เขากลืนน้ำลายมองอีกฝ่ายอย่างลังเล แต่สุดท้ายก็ทำอย่างที่ตั้งใจไว้ทีแรก
ถ้าเบาๆ…คงไม่รู้สึกตัวหรอก…
ชายหนุ่มเลิกเสื้อตัวโคร่งขึ้น หัวใจเต้นแรงจนแทบจะระเบิดออกจากอกเมื่อพบว่า นอกจากเสื้อนอน ก็ไม่เหลือปราการใดๆที่ต้องปลดอีกแล้ว
สิทธิ์เบิกตามองกับสิ่งที่ได้พบอย่างไม่ทันตั้งตัว หนอนไม่น้อยแต่แลดูน่ารักนอนนิ่งไม่ไหวติง เขาพยายามมองต่ำลงไปยังเป้าหมาย หยิบอุปกรณ์พร้อมลุยขึ้นมาเตรียมตัวทำภารกิจลับจากกระเป๋าหลัง นิ้วเรียวค่อยๆสอดแทรกเข้าสำรวจความพร้อม เมื่อเห็นอีกฝ่ายยังไม่รู้สึกตัว จึงค่อยเพิ่มนิ้วเข้าไปทีละน้อยๆ
“อือ…”
ชายหนุ่มหยุดนิ่งเป็นรูปปั้นเมื่อเดียร์ครางขึ้นอีกครั้ง แต่พอเห็นว่าไม่ได้ตื่น สิทธิ์ก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่
จะลักหลับคนนี่ มันระทึกแบบนี้นี่เอง…
สิทธิ์มองร่างที่นอนนิ่งจนน่าสงสัย ดวงตาเรียวเลื่อนมองท้องน้อยขาวเนียนผ่านความมืดสลัว แสงไฟจากด้านนอกคอยช่วยส่องให้มองเห็นใบหน้าเรียวยามหลับได้อย่างชัดเจน
….
เหมือนมีบางอย่างมาดลใจ ทั้งที่คิดมาตลอดว่าตนไม่ได้คิดอะไรกับอีกฝ่าย ความรู้สึกทีเกิดขึ้นในตอนนี้ ตนก็ตีความไปว่าเป็นเพราะความใคร่ความหลงที่ชั่ววูบ
ลิ้นร้อนสอดแทรกผ่านริมฝีปากบาง ความหวานที่ได้สัมผัสชวนให้รู้สึกหิวกระหาย สติที่ยังเหลืออยู่คอยกระตุ้นเตือนให้ตนไม่ขยี้ดอกไม้ตรงหน้าให้แหลกอย่าง ที่หวัง ในตอนนี้ที่ต้องการคือแค่ปลดปล่อยความต้องการภายในและเก็บเกี่ยวความสุขนี้ ให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้…เพียงเท่านั้น…
…….
ก็ทั้งที่ก่อนหน้านั้นแทรกนิ้วเข้าตั้งสามนิ้วไม่เห็นจะตื่น แต่พอจูบเบาๆ คุณกวางน้อยดันตื่นเสียได้นี่!
สีหน้าของเดียร์บ่งบอกว่าประหลาดใจอย่างแรง แน่ล่ะ ใครมันจะไปคิดว่าตื่นมาจะพบว่าตัวเองกำลังโดนลักหลับอยู่แบบนี้กัน
แต่ก่อนที่เด็กหนุ่มจะได้อ้าปากพูด มือหนาก็ตรงเข้าปิดปากอย่างรวดเร็วเพราะกลัวอีกฝ่ายจะส่งเสียงร้อง
“อย่าร้อง ฉันรำคาญ” ด้วยความกลัวสุดชีวิตและคิดมุกไม่ออกแล้ว สิ่งเดียวที่เหลืออยู่คือการเผด็จการอย่างเหี้ยมโหด
เดียร์ได้แต่นิ่วหน้ามอง ทีแรกเขาเกือบจะเผลอถามด้วยน้ำเสียงธรรมดาๆแล้ว โชคดีที่อีกฝ่ายปิดปากเขาเอาไว้ทัน เลยไม่ทันได้หลุดพิรุธออกไป
“อยู่เงียบๆ ฉันจะได้รีบๆจัดการให้เสร็จ”
แล้วตามปกติใครมันจะอยู่นิ่งๆกันละครับ
สิทธิ์สะดุ้งเมื่อโดนชกเข้าชายโครงอย่างไม่ทันตั้งตัว ถึงจะไม่แรง แต่ก็เจ็บจนเผลอกัดฟันและอารมณ์เสียขึ้นมาได้ ชายหนุ่มใช้มืออีกข้างรวบแขนตัวดีที่คอยทุบตนไม่หยุด แล้วกดลงเตียงเสียแน่น
“ฉันจะไม่พูดซ้ำนะ แต่ถ้ายังขัดขืน อย่าหาว่าฉันใจร้ายละกัน”
ดีสิครับผมรอมานานแล้ว!!!
นั่นล่ะ ยิ่งพูดเหมือนยิ่งยุ แรงขัดขืนกลับเพิ่มขึ้นจนสิทธิ์หัวเสียหนักข้อ เมื่อทนไม่ไหวแล้ว ชายหนุ่มจึงจัดการหยิบอุปกรณ์ฉุกเฉินจากกระเป๋ากางเกง แล้วเอามาคล้องแขนเข้ากับเหล็กดัดบนหัวเตียง
“อื๊อ…” เดียร์ ส่งเสียงในลำคอพอหอมปากหอมคอ ให้เข้ากับการโดนบิดแขน ด้วยความที่อดอยากมาเป็นเวลานานแสนนาน ดั่งคนที่ต้องเดินอยู่กลางทะเลทราย พอได้เจอโอเอซิสเข้า เดียร์ถึงกับสุขล้นทะลักจนไม่อาจห้ามน้ำตาแห่งความปลื้มปลิ่มเอาไว้ได้
ดวงตาเรียววาวโรจน์ น้ำตานั่นกลับไม่ทำให้เกิดความสงสารใดๆแม้แต่น้อย หัวใจในอกเต้นแรงจนไม่เป็นจังหวะ ชายหนุ่มโน้มลงตรงซอกคอ ฝากรอยรักมากมายเอาไว้อย่างไม่นึกทะนุถนอม จนลำคอขาวเต็มไปด้วยรอยปื้นแดงเป็นจุด ลิ้นอุ่นหนาลากไล้ลงอกเล็กนุ่ม ดูดดุนพลางขบกัดติ่งเนื้อแดงจนชอกช้ำ เสียงครางอื้ออึงที่ดังออกมาไม่หยุดรังแต่ช่วยเร้งเร้าความต้องการให้เพิ่ม ขึ้นกว่าเดิม
ชายหนุ่มเหยียดยิ้มกว้างเมื่อพบว่าอีกฝ่ายมีความรู้สึกร่วมขึ้นมา เขาไม่รีรออ้อยอิ่งอีกต่อไป ร่างหนาเข้าแทรกกายสู่ภายในที่ร้อนรุ่ม และขยับกายระบายความใคร่ใส่อย่างไม่มีการรีรอหรืออารัมภบทใดๆทั้งสิ้น
เดียร์รู้สึกเหมือนจะเป็นลม อยู่ๆเล่นมากรอกความสุขใส่เอาๆโดยไม่ทั้งตั้งตัว ทำเอาเขาถึงกับคุมตัวเองไม่อยู่ ร่างกายมันโหยหาความโหดร้ายมากเกินไปจนเด็กหนุ่มได้แต่ปล่อยให้ร่างกายตอบ สนองต่อความสุขสมนั้น
“คุณ…สิทธิ์….” เสียง หวานกระซิบปนสะอื้น ลืมเสียสิ้นว่าต้องแอ๊บทรมาน ซึ่งโชคดีหน่อยที่อีกฝ่ายไม่ได้มองหน้าเขา ไม่เช่นนั้น คงได้รับรู้ความจริงที่ชวนผวาเป็นแน่ “…ไม่นะ…อย่า…”
อย่าหยุดนะครับ ขอแรงๆ!
ร่างสูงเพียงแต่เงียบ คลื่นอารมณ์ที่กระแทกเข้ามานั้นแสนสุขสมเกินกว่าจะหยุดได้ แต่ท่ามกลางความกระสันนั้น กลับมีบางสิ่งที่ขาดหายไป…บางสิ่งที่เซ็กซ์ในยามนี้ไม่อาจเติมเต็มให้กับตัวเขาได้
“โอ๊ย” เสียงหวานร้องลั่นด้วยความเจ็บปวดเมื่อโดนกัดเข้าที่หัวไหล่ มือบางพยายามทุบตีอย่างเอาเป็นเอาตาย ตามสัญชาตญาณ แต่ก็ไม่ได้โวยวายให้เลิกทำแต่อย่างใด
เหมือนได้รับสิ่งที่ต้องการ เพียงแค่ได้เห็นใบหน้า ได้ยินเสียงหวานที่อัดแน่นไปด้วยความทรมาน ช่องว่างที่อยู่ภายในใจจนถึงเมื่อครู่ ได้รับการเติมเต็มจนมิด
“อึก…”
ร่างสูงหยุดขยับตัวเมื่อได้ไปถึงฝั่งฝัน ต่างคนต่างหอบหลังจากเสร็จสมอารมณ์หมาย ทุกอย่างดำเนินการจนเสร็จสิ้นอย่างรวดเร็ว ด้วยความที่ไม่ได้ทำเสียนาน ไอ้น้ำอดน้ำทนที่มักจะมีเลยหายกันเกลี้ยง
“ทำไมคุณ…ถึงทำแบบนี้…” หลัง จากได้สติ เดียร์ก็เอ่ยถามด้วยความงุนงง โดยลืมไปเสียสนิทว่า ควรจะใส่ความเกลียดชังลงไปในน้ำเสียง อีกทั้งยังไม่คิดจะผลักอีกฝ่ายออกจากตัวด้วย
สิทธิ์ยังคงเงียบและหอบหายใจใส่ข้างหู พอเด็กหนุ่มจะขยับตัวก็พบว่าอีกฝ่ายนอนเกร็งตัวอยู่ แต่เพียงไม่นาน พ่อหมียักษ์ก็ลุกขึ้นมองเขาด้วยสายตาแข็งกร้าว
“ฉันอยาก มีอะไรมั้ย เธอนั่นล่ะผิดที่ขัดขืน”
ว่าจบก็เผ่นแผล็วออกจากห้องไป ทิ้งให้เดียร์ได้แต่มองตามหลังอย่างอึ้งๆมึนๆ
อะไรของเขาเนี่ย!!!
musddmp 