จับตา 7

วัฒน์กำลังตกใจไม่รู้จะทำยังไงดี ชีวิตนี้ก็ไม่เคยโดนใครปล้ำมาก่อนซะด้วย ขัดขืนเต็มที่แต่ก็สู้แรงของคนหนุ่มกว่าไม่ได้เลย ลิ้นร้อนที่สอดแทรกเข้ามาก็ก่อกวนสมาธิเขาจนกระเจิงไปหมด

จูบเก่งดี…

ไม่ใช่แล้วว้อย!!!

วัฒน์เผลอเคลิ้มไปกับรสจูบ เขานึกด่าตัวเองว่ารู้สึกดีไปได้อย่างไร ถึงแม้ว่าจะจูบเก่งแค่ไหน แต่ไอ้ตรงหน้ามันก็ตัวผู้วัยฉกรรจ์ดีๆนี่เอง แถมยังเป็น(เข้าใจว่าเป็น)ศัตรู ซึ่งเขาไม่คิดอยากชอบมันแน่ แม้จะแอบติดใจเทคนิคมันแค่ไหนก็ตาม

“โอ๊ย”

เนผละออกจากอีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว มือที่ว่างเลื่อนไปจับปากของตัวเองด้วยความเจ็บปวด เลือดสีสดเลอะมือไปทั่ว

“ฉันบอกแล้วไงว่าให้ออกไป” วัฒน์ว่าไปหอบไปหน้าแดงก่ำ เขาหวังว่าที่กัดลิ้นคงจะทำให้อีกฝ่ายได้สติ

แต่เขาคิดผิด…อย่างแรง

เนจ้องหน้าวัฒน์ ซึ่งดูดุดันกว่าเดิมจนวัฒน์กลัว และเพียงไม่กี่วินาที เนก็ทำในสิ่งที่วัฒน์กลัวที่สุด

“เฮ้ย!! หยุดนะ”

วัฒน์ร้องโวยวายเมื่ออีกฝ่ายปลดสายเข็มขัดของเขาแล้วเอาขึ้นมารัดข้อมือทั้งสอง และผูกไว้กับโครงเหล็กของหัวเตียง ดูท่าทางจะไม่สาแก่ใจถึงได้ปลดของตัวเองมาพันเพิ่มจนแน่น

“ปล่อยนะโว้ยไอ้ห่าเน!!” วัฒน์ตะโกนลั่นเหมือนกำลังเห็นวาระสุดท้ายของชีวิต แต่ตอนนี้แหกปากแค่ไหนก็เปล่าประโยชน์ เพราะเสียงในห้องดังถึงแค่ห้องของสิทธิ์ และวันนี้สิทธิ์ก็เมามาก ป่านนี้คงหลับเป็นตาย เพราะไม่อย่างนั้นก็ควรจะวิ่งมาเคาะประตูห้องเขาตั้งนานแล้ว “อย่าทำบ้าๆกับฉันนะ”

มีหรือที่อีกฝ่ายจะฟังเสียงเขา ตอนนี้เนไม่ต่างอะไรกับหมาบ้าสติหลุดแล้ว

เด็กหนุ่มจัดการถอดกางเกงวัฒน์ แน่นอนว่าเขาดิ้นเต็มที่ แต่ดูเหมือนจะไม่ค่อยได้ผลสักเท่าไหร่ นอกจากจะทำให้อีกฝ่ายถอดกางเกงทำบากหน่อยก็เท่านั้น แต่ท่าทางเนจะไม่อยากเสียเวลา ถึงได้ถอดทีเดียวพร้อมกันทั้งนอกใน และทันทีที่ปราการด่านสุดท้ายทลายลงไปกองอยู่ปลายเตียง เนก็ไม่พูดพร่ำทำเพลง จัดการแยกขาแล้วสอดใส่แบบไม่มีการอารัมภบท หรือแม้แต่จะเอ่ยเตือน

“โอ๊ย!”

รอบนี้เสียงร้องลั่นเป็นของหนุ่มใหญ่ ความเจ็บวาบขึ้นทั่วร่างจนเหมือนจะร้าวเป็นเสี่ยงๆ ยิ่งอีกฝ่ายพยายามดึงดันเข้ามาเขาก็ยิ่งเจ็บเป็นทวีคูณจนน้ำตาเล็ด

“ไอ้ห่าเอ๊ย เอาออกไปนะ! เอาออกไปเดี๋ยวนี้” วัฒน์กระชากเสียงลั่น ขืนตัวหนีสุดแรง แต่มิอาจต้านแรงหิวกระหายของเด็กหนุ่มได้ รังแต่จะทำให้เขาเจ็บมากกว่าเดิม “ไม่นะ ปล่อยฉัน!”

สิ่งที่เนทำคือกระทุ้งตัวเข้าไปสุดแรงแทน

วัฒน์ถึงกับร้องลั่น ยิ่งอีกฝ่ายพยายามดึงดันเข้ามามากเท่าไหร่ตัวเขาก็ยิ่งเจ็บมากขึ้น ดูเหมือนการตะคอกกลับยิ่งทำให้ผลลัพธ์ตรงข้าม วัฒน์รู้สึกเจ็บ อึดอัดและร้อนไปหมด น้ำตาที่พยายามกลั้นไว้ก็ไหลทะลักออกมาราวกับจะช่วยระบายความเจ็บที่ถาโถม เรี่ยวแรงก็หดหายลงจนไม่เหลือจะต่อต้านอีกต่อไป

“ได้โปรด…หยุดเถอะ…ฉันเจ็บ…”

เนหยุดชะงักเมื่อได้ยินน้ำเสียงสั่นระริกที่เอ่ยขอร้อง ดวงตาเรียวจ้องมองใบหน้าเพื่อนร่วมงานซึ่งกำลังร้องไห้สะอึกสะอื้นพลางหอบกระเส่า ใบหน้าแดงระเรื่อ ดวงตาฉ่ำเยิ้มไปด้วยน้ำตาที่ไหลไม่หยุดเหมือนก๊อกแตก และกำลังมองมาที่เขาราวกับกำลังอ้อนวอนขอให้หยุดการกระทำโหดร้ายเสียที

เด็กหนุ่มโน้มหน้าลงไปใกล้หู ก่อนจะกระซิบด้วยเสียงทุ้มเบาราวกับจะปลอบประโลม “อย่าเกร็ง”

เขารู้ว่าแค่คำพูดคงช่วยไม่ได้มากเท่าไหร่ เนประทับจูบลงแก้มอย่างแผ่วเบา มือที่ใช้กำลังบังคับก็เปลี่ยนมาลูบหัวหวังจะช่วยให้อีกฝ่ายรู้สึกผ่อนคลาย เขาไม่มั่นใจว่าวิธีที่ใช้กับผู้หญิงจะใช้กับผู้ชายได้หรือเปล่า แต่ตอนนี้ก็ไม่มีทางเลือกมากนัก

“อย่าเกร็ง”

เขาบอกซ้ำ เมื่อเห็นทีท่าของวัฒน์ที่ไม่คิดจะต่อต้านแล้ว เด็กหนุ่มจึงเลื่อนจากแก้มไปประกบปากแทน แม้นในใจจะแอบกลัวโดนกัดอีกก็ตาม แต่เมื่อลิ้นอุ่นตอบรับคำเชิญชวน เนก็รุกรานอย่างเต็มที่ตามแรงอยากของตน อีกฝ่ายเองก็ไม่ได้รังเกียจ และตอบสนองต่อการจูบเป็นอย่างดี…ดีเสียจนเนรู้สึกเสียดายที่จะต้องถอนปากออกมา

ดวงตาเรียวมองใบหน้าเปื้อนน้ำตาซึ่งตอนนี้หยุดร้องแล้ว แต่ยังคงมีเสียงสะอื้นดังแว่วเป็นระยะ หัวใจของเด็กหนุ่มเต้นแรงและไม่เป็นจังหวะ เขารู้สึกร้อนผ่าวไปทั่ว ยิ่งเห็นใบหน้าที่ดูทรมานของหนุ่มใหญ่ ก็ยิ่งทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นจนแทบคลั่ง

ความรู้สึกคับแน่นผ่อนคลายลงไปมากแล้ว แต่เนรู้ว่ายังไม่ถึงเวลาที่เขาจะลงมือปลดเปลื้อง เด็กหนุ่มเลื่อนสายตาลงไปยังเบื้องล่างของอีกฝ่ายที่กำลังนอนนิ่งเหมือนไร้การตอบสนอง มือหนาเอื้อมลงไปประคองหมายจะปลุกอารมณ์ หวังจะช่วยให้อีกฝ่ายลืมความเจ็บก่อนหน้า

วัฒน์สะดุ้งเฮือก แต่ก็ไม่ได้ดิ้นหนีหรือขัดขืนความสุขที่อีกฝ่ายมอบให้ ทั้งๆที่เป็นมือของผู้ชายด้วยกันแท้ๆ แต่วัฒน์กลับรู้สึกดีอย่างน่าประหลาดจนเผลอส่งเสียงครางออกมาด้วยความพอใจ

“…ผมจะทำแล้วนะ…” เมื่อเห็นอีกฝ่ายมีอารมณ์ร่วม เขาก็เอ่ยถามขึ้นทั้งๆที่ไม่แน่ใจว่าควรจะถามดีไหม เพราะคิดอยู่แล้วว่าอีกฝ่ายก็คงต้องตอบปฏิเสธอยู่ดี และแน่นอนว่าเขาเองก็ไม่คิดจะทำตามหรอก

เด็กหนุ่มโถมแรงเข้าใส่โดยไม่รอฟังคำตอบ วัฒน์ถึงกับเผลอร้องเสียลั่นห้อง แต่ไม่รุนแรงเท่ากับทีแรก เสียงร้องค่อยๆเบาลงไปตามจังหวะจนกลายเป็นเพียงเสียงครางแทน

“ฉัน…ไม่ไหวแล้ว…” เสียงทุ้มอันแหบพร่าของคนอายุมากกว่าร้องดังขึ้น “จะเสร็จแล้ว…”

“เสร็จไปเลย” เนตอบทันที ยังคงรักษาจังหวะและความเร็วอย่างสม่ำเสมอและช่ำชองตามประสาคนมีประสบการณ์เยอะ “เสร็จตามใจชอบได้เลย”

เมื่อได้ยินดังนั้น วัฒน์ก็ไม่ฝืนทน ปล่อยให้อารมณ์ล้นทะลักออกมาอย่างสาแก่ใจ

หนุ่มใหญ่รู้สึกถึงความร้อนที่พุ่งพรวดเข้ามาในตัว ท่อนเนื้อที่ขยับอยู่นานหยุดลงสักที วัฒน์รู้สึกปวดร้าวไปหมด ร่างกายเหมือนคนไร้เรี่ยวแรงที่จะแค่กระดิกนิ้วก็ยังทำไม่ได้ ความง่วงและเพลียถาโถมเข้ามาอย่างน่าประหลาด และสิ่งสุดท้ายที่เขารับรู้ก่อนหมดสติไป คือคำพูดงึมๆงำๆของเด็กหนุ่ม และแรงขยับที่โถมเข้ามาอีกครั้ง

“ขออีกรอบนะ”