“หลับ ตาปี๋เลยนะ” เสียงทุ้มของคนพี่กระซิบแว่วเข้ามายังโสตประสาทก่อนที่สัมผัสอ่อนนุ่มเข้ามา ประทับที่ริมฝีปากแล้วขบเม้มจนรู้สึกสะท้าน แน่นอนว่ามันไม่มีทางหยุดอยู่แค่นี้ ไม่เช่นนั้นมันก็ไม่ใช่สองพี่น้องคู่นี้หรอก
คน พี่ยังไม่ยอมให้อิสระแก่อีกฝ่าย ลิ้นอุ่นคอยดุนดันกลั่นแกล้งตามนิสัยของตนด้วยความสนุก และยิ่งอีกฝ่ายคอยขัดขืนเล็กๆแบบนี้ยิ่งกระตุ้นอารมณ์กระสันของตนเข้าไปใหญ่ มือนั้นยังคงรัดข้อมือข้างหนึ่งของอีกฝ่ายไว้แน่น ส่วนมืออีกข้างก็กดไหล่อีกฝ่ายเป็นการบอกใบ้ พลจึงค่อยๆทรุดตัวลงนั่งกับพื้นนั่งพิงกำแพงรับมือกับจูบของคนตรงหน้า
ล็อค ค่อยๆก้มลงเอานิ้วตนเที่ยวหยอกเล่นยังต้นขาที่ถูพื้นไปมาราวกับกำลังทนการ จู่โจมไม่ไหว “นี่ แต่งตัวแบบนั้นแล้วต้องแสดงบทตามนั้นด้วยนะ น้า~”
หา อะไรนะ ทำไมต้องทำแบบนั้นด้วยล่ะเฟ้ย
“ก็สัญญาแล้วนี่เนอะ”
พลได้แต่นั่งนึกร้องไห้อยู่ในใจกับความปากพล่อยของตัวเอง แบบนี้คงต้องตั้งหน้ารับกรรมลูกเดียว
“แค่ นี้เอง นายทำให้ได้อยู่แล้วใช่ไหม” หลังจากถอนปากออกเอเรียสก็ถามเสียงอ้อน “พวกเราน่ะ ไม่ว่าอะไรก็ทำให้นายได้เลย แค่นี้นายต้องทำให้ได้อยู่แล้วเนอะ”
นั่น…ไม่ใช่การทวงบุญคุณกัน…ใช่ไหม…ใช่มั้ย!! ถึงแม้ว่าเรื่องที่แกขอมามันไม่ใช่เรื่องคอขาดบาดตายเลยก็ตามเถอะ แต่มันจะทำให้ฉันอายจนขาดใจตาย รู้มั้ย
“กะ…ก็ ได้” ก็เล่นทำหน้าออดอ้อนใส่แบบยกกำลังสองงี้จะแข็งใจยังไงไหว แค่อับอายต่อหน้าแฟนเอง ไม่ได้ต้องไปเที่ยวโรมรันฟันแทงกับใครสักหน่อย แต่ก็คงเป็นเรื่องเดียวที่จะยอมหน้าด้านทำล่ะ “…แล้ว…ฉันต้องทำยังไงบ้าง…”
“ง่ายๆ ทำตามคำสั่งเราทุกอย่าง” อันนั้นล่ะที่ไม่อยากจะทำสุดๆ “แล้วก็เวลาพูดอะไรต้องลงท้ายด้วยขอรับ เวลาเรียกแทนตัวนายก็ใช้คำว่าผมแค่นั้นเอง”
ถ้าแกพยายามแกล้งฉันด้วยการหาเรื่องทำให้ฉันอายล่ะก็ พวกแกทำสำเร็จแล้ว
“อ้อ เกือบลืมแน่ะ” แฝดน้องทำหน้าเหมือนเพิ่งนึกขึ้นได้ “เวลาเรียกเรา ต้องมีคำว่านายท่านนำหน้าด้วยนะ ตั้งแต่ตอนนี้เลยนะ”
นะ นะ นะ นะ นะ นะ นะ นะ นะ นะ นะ นะ นะ นะ นะ นะ นะ นะ…นายท่าน!!! นี่ยังไม่สาแก่ใจพวกแกอีกรึไงน่ะ หา
“เอาล่ะ ไหนลองเรียกพวกเราให้ชื่นใจหน่อยสิ” เอเรียสอ้อนขอ “หืม…ชักช้าเดี๋ยวจะลงโทษหนักน้า”
แกล้งไม่พอยังขู่อีก ฉันกลัวจะแย่แล้วโว้ย
“….นายท่าน…เอเรียส…ขอรับ…”
“อ๊ะ ฉันด้วยสิ”
ฆ่ากันง่ายกว่ามั้ย อย่างน้อยๆฉันก็อายุมากกว่าพวกแกนะเฟ้ย! ช่วยเคารพกันให้ตลอดเวลาสิฟะ!
“…นายท่านล็อค…ขอรับ” จบคำก็พากันหัวเราะคิกคักชอบใจกันใหญ่ ทั้งๆที่คนนั่งระทวยพิงกำแพงหน้าแดงแจ๋ด้วยความอายและฉุนแทบตาย
“เอา ล่ะ ไหนดูซิ ว่านายต้องทำอะไรบ้าง” จะทวนเพื่อเข้าถึงบทหาอะไรฟะ เอเรียส ยังไงก็รู้อยู่แล้วนี่หว่า ว่ามันจะจบลงตรงไหน “เมื่อคืนนายไปกอดกับยศมาสินะ กล้ามากเลยนะ”
…ร่าย ยาวถึงเมื่อวานเลยเรอะ โอ๊ย โดนหนักแน่ตู มิน่าที่เมื่อวานทำเป็นงอนไม่ยอมทำอะไรตู ที่แท้ก็คิดจะทำแบบนี้นี่เอง เอาคืนได้หนักหนาสาหัสมากเลยนะ
“ผ..ผม บอกไปแล้วนี่ขอรับว่าไม่ได้ตั้งใจ…” อายไปลุกลี้ลุกลนไป ช่างเป็นภาพที่สองพี่น้องอยากเห็นยิ่งนัก “ด…ได้โปรด…ให้อภัยผมเถอะขอรับ”
“อืม…เอายังไงดีน้า” โธ่ ยกโทษให้ฉันเท้อ~ แค่นี้ฉันก็รู้สึกเหมือนโดนลงโทษพออยู่แล้ว~
เด็กหนุ่มพากันลุกขึ้น ก่อนที่คนน้องจะออกคำสั่งใส่ “งั้นนายตามพวกเรามา”
“มะ…ไม่เอาข้างนอกนะ……..ขอรับ” พลร้องสุดเสียง เกือบลืมคำลงท้าย “ได้โปรด….”
ไหนๆตูก็เล่นเป็นคนใช้มันแล้วนี่ ขอร้องให้มันสุดๆไปเลย
“ไม่ต้องห่วงหรอก ไม่ใช่ข้างนอกอยู่แล้วน่า~ พวกฉันไม่ได้ชอบทำให้ใครดูซักหน่อย” หลังจากพยายามกลืนเสียงหัวเราะลงคอ ก็ปลอบให้อีกฝ่ายใจชื้น “ห้องนอนนายต่างหาก”
เอา วะ ดีกว่าโดนปู้ยี่ปู้ยำตรงพื้นแข็งๆละฟะ แต่บางทีอาจจะต้องซ้อมๆนอนเล่นบนพื้นเผื่อไว้ก่อนก็ได้นะเนี่ย เกิดมันอยากขึ้นมาแล้วเดี๋ยวได้ปวดเอวกันพอดี
“…จะให้ผมทำอะไรหรือขอรับ” พลกัดฟันถาม เมื่อเห็นแฟนทั้งสองเอาแต่นั่งส่งยิ้มให้บนที่นอนของตน “นายท่าน”
สุขีกันเหลือเกินนะพวกเอ็ง ฮึ่ย~~
“น่าร้าก~” ไม่วายล็อคยังชมใส่เพราะอดไม่ได้ ก่อนจะหันหน้าไปปรึกษาพี่ชาย “ว่าไงล่ะพี่”
“นายก่อนละกัน รอบก่อนๆฉันเป็นคนเริ่มไปเยอะแล้ว”
“ฮี่”
อยากให้ทำอะไรก็รีบสั่งมาซักทีสิเฟ้ย อย่ามาปรึกษาต่อหน้าเหยื่อแบบนี้ได้ม้าย~
แฝดน้องนั่งกางขาพอประมาณ ก่อนจะกระดิกนิ้วเรียกพล “คุกเข่าแล้วเข้ามาหาฉัน จากนั้นต้องทำอะไรฉันคงไม่ต้องบอกนะ”
ขอรับ ไม่ต้องสั่งกระผมก็ทราบดีขอรับ ว่านายท่านทั้งสองประสงค์สิ่งใด…ว้าก ติดปากซะแล้วตู =[]=
ชาย หนุ่มทำตามคำสั่งด้วยอาการตะขิดตะขวงเขินอาย เมื่อเข้าไปถึงที่หมายแล้วก็ค่อยๆเลื่อนมือทั้งสองดึงกางเกงนอนสีน้ำเงินลง มาพอเผยให้เห็นถึงสิ่งที่หลับใหลอยู่ด้านใน
“อย่า ใช้แต่มือสิ ไม่ดีเลยนะ นายก็รู้นี่ว่าฉันอยากให้นายใช้อะไรมากกว่า” ล็อคเอานิ้วเชยคางอีกฝ่ายให้เงยขึ้นมา “ไหน ลองทำให้ฉันพอใจหน่อยสิ ได้หรือเปล่า”
ฮึ่ย ได้ทีนี่เอาใหญ่เลยนะเฟ้ย
“…ขอ รับ” ตอบรับเสร็จก็ค่อยๆก้มหน้ามองสิ่งที่ตนประคองอยู่ ลิ้นอุ่นค่อยๆตะล่อมลากขึ้นไปอย่างอ้อยอิ่งขึ้นไปจนถึงยอด จุมพิตลงอย่างเบาๆก่อนจะเพิ่มแรงและทำมากกว่าจูบ
“เห็น ไหม นายทำให้ฉันไม่ผิดหวังจริงๆ” เด็กหนุ่มเอ่ยด้วยความสุขสมพลางลูบหัวอีกฝ่ายเบาๆ คอยระวังไม่ให้หูแมวน้อยๆต้องหลุดออกไปจากศรีษะอีกฝ่าย “อือ…แบบนั้นล่ะ…เก่งจริงๆเลย…”
ดีใจ ที่ชมนะ แต่ช่วยกรุณาอย่าแกล้งให้เลือดลมฉันมันสูบฉีดรุนแรงจนแทบจะระเบิดออกมาจากอก จะได้ไหม ตั้งแต่เกิดมาฉันไม่เคยรู้สึกอยากแทรกแผ่นดินหนีตอนมีอะไรกับแฟนมากเท่านี้ มาก่อนเลยนะโว้ย
“อะไร กัน ไม่คิดจะพูดอะไรสักหน่อยเหรอ” พลเกือบจะหยุดกิจกรรมที่กำลังดำเนินอยู่ด้วยความตกใจ เมื่อคนพี่เข้ามานั่งคุกเข่ากอดตนจากด้านหลัง “หืม…”
อ๊ากกกกก “ขะ…ขอบคุณที่ชมขอรับ” พอใจยังหา ไอ้บ้า~~
“อื้ม น่าร้าก” เอเรียสเอ่ยชมเสียงสูงอยู่ข้างหู ก่อนจะใช้มือปลดกระดุมของเสื้อผ้าทุกอย่างที่อยู่บนเรือนร่างคนรัก “น่ารักมากเลยนะเนี่ย”
มือ ปลาหมึกล้วงลึกซุกซนควานไปทั่วร่างกายชายหนุ่ม กระตุ้นต่อมความรู้สึกให้เสียวซ่านจนต้านทานไม่ไหว แต่จะไปห้ามก็ทำไม่ได้เพราะปากตนไม่ได้ว่างขนาดนั้น
“ชอบล่ะสิ หืม ชอบใช่ไหม” แฝดพี่กระซิบเสียงแผ่ว พลางจูบลงบนกลางหลังของอีกฝ่าย “ไม่ปฏิเสธแบบนี้แสดงว่าชอบล่ะสิ”
จะตอบแกได้ไง ก็ฉันช่วยน้องแกอยู่นี่หว่า ถึงจะชอบจริงๆก็เหอะ
“อืม…พอ แล้วล่ะ” ล็อคสั่งหยุดอีกฝ่ายก่อนที่จะสะกดกลั้นอารมณ์ที่พุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆไว้ไม่ ไหว เขาจับใบหน้าของพลยกขึ้นมารับจูบของตน จุมพิตเร่าร้อนจาบจ้วงล้วงลึกเข้าไปจนไม่สามารถจะอยู่เฉยๆโดนกระทำเพียงฝ่าย เดียวได้ จึงต้องโต้กลับไปด้วยความรุนแรงที่ไม่ต่างกัน และนั่นเป็นสิ่งที่เด็กหนุ่มต้องการอยู่แล้ว
“ไปช่วยพี่ฉันมั่งเถอะ” หลังจากถอนริมฝีปากจากศึกที่ดุเด็ดเผ็ดร้อน ก็บอกอีกฝ่ายด้วยเสียงหอบกระเส่าด้วยความกระสัน
ดูจากสีหน้ามันแล้วท่าทางจะต้องตอบ แง้! “ขอรับ นายท่าน…นายท่านเอเรียสขอรับ…ปะ…ปล่อยผมสิขอรับ”
พอ โดนล็อคจูบจนหนำใจ พลก็โดนเอเรียสดึงเข้าไปกอดรัด คนพี่ไม่ได้ตอบทันที เพียงแต่ยิ้มกว้างก่อนจะดึงตัวเข้ามาหอมแก้ม “ได้สิ แล้วอย่าทำให้ฉันผิดหวังนะ”
ไม่อยากทำให้ผิดหวัง แต่ก็ไม่กล้าทำให้มันสุดๆแฮะ เอาเถอะ ไม่ทำแล้วเดี๋ยวยาว…
เอ เรียสขึ้นไปนั่งพิงหัวเตียงเหยียดขาราบไปกับที่นอนมองหน้าอีกฝ่ายที่ยังคง นั่งคุกเข่าทำใจกับสภาพของตน พลยอมลุกขึ้น ซึ่งทำให้กางเกงสแลคที่โดนปลดเปลื้องร่วงลงไปกองอยู่กับพื้น เขาสลัดกางเกงซึ่งไม่มีความจำเป็นอีกต่อไปแล้วเดินเข้าไปหาเด็กหนุ่มตรง หน้าที่ตนแอบก่นด่าอยู่ในใจกับความทะลึ่งตึงตังไร้ที่สิ้นสุด
“จูบก่อน” พอเห็นคนตรงหน้าทำท่าจะลงมือจัดการส่วนสำคัญเอาท่าเดียว เลยต้องรีบสั่งตัดหน้า
พล คุกเข่าอยู่บนเตียงเข้าไปคร่อมอีกฝ่าย ตอนนี้เขาเองก็ชักจะมีอารมณ์จนหยุดตัวเองไม่ได้ มือทั้งสองคอยยันตัวบนหมอนที่เอเรียสนั่งทับให้หัวอยู่ระดับเดียวกันก่อนจะ เข้าจู่โจมอย่างอดรนทนไม่ไหว
“อื้อ” เสียงครางดังขึ้นในลำคอเมื่อมีสิ่งแปลกปลอมเข้ามาภายในร่างกาย แต่ก็ไม่คิดจะเหลียวหลังมองเพราะรู้อยู่แล้ว ความชุ่มชื้นที่หล่อลื่นอยู่บนนิ้วของล็อคคอยทำหน้าที่ของมันอย่างมี ประสิทธิภาพ จนเด็กหนุ่มไม่ต้องทำอยู่นาน อีกฝ่ายก็ท่าทางจะพร้อมเต็มที่แล้ว
“วันนี้ รุนแรงดีจังน้า” เอเรียสแหย่ตามประสาเมื่อปากได้อิสระ ร่างนั้นสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อโดนมือของอีกฝ่ายจับหมับ “รุนแรงจริงๆนั่นล่ะ”
“…ผม คิดว่านายท่านคงชอบน่ะขอรับ” พลตอบ พยายามเล่นตามบทที่ได้มาด้วยความกระดากอาย แต่ก็ไม่กล้าเลิกเพราะดันสัญญาไปแล้ว “นายท่านชอบแบบไหนมากกว่าล่ะขอรับ”
“แบบไหนก็ได้ทั้งนั้นล่ะ ฉันชอบหมด”
งั้นตูขออยู่ท่านี้ละกัน ไอ้ล็อคมันจะได้ทำถนัดๆด้วย
“อ๊ะ…อือ …” พลร้องคราญเสียงสั่น เมื่อโดนคนข้างหลังจู่โจมเข้ามาอย่างไม่ให้สุ้มให้เสียง เขาโดนความต้องการของอีกฝ่ายถาโถมใส่จนใจไม่คิดอยากให้หยุดเสียแม้แต่วินาที “อือ….”
“หน้า นายตอนนี้ดูดีมากๆเลย รู้สึกไหม” ไม่ว่าเปล่าแต่ยังเอามือเชิดคางพลไว้ เพื่อจะได้ดูอย่างถนัดถนี่ “โดยเฉพาะที่คาดผมนี่ยิ่งทำให้นายดูน่ารักมากๆเลยน้า”
น่ารักหรือน่าแกล้งกัน แต่อย่างแกถามไปก็คงตอบว่าทั้งสองใช่ไหม ฉันไม่ได้หลงตัวเองนะ แต่ฉันรู้ว่าแกคิดอะไรอยู่เฟ้ย
“อ้าว อย่าหยุดมือสิ ฉันไม่ได้สั่งให้หยุดเสียหน่อย” เอเรียสเตือน เมื่อเห็นคนตรงหน้าเพลินไปกับรสสัมผัสที่น้องชายคอยบรรณาการให้ “เดี๋ยวก็ลงโทษซะหรอก”
อ้าว ไม่ได้ทำอยู่หรอกเหรอ ไอ้บ้า
“อืม….” พลรีบขยับมือเร็วขึ้น เสียงหอบครางยังคงดังก้องอยู่ในห้องนอนเป็นระยะๆไม่หยุดหย่อน
“โอ๊ะ” เอเรียสร้องขึ้นมา เขารู้สึกว่าขาตนเปียกๆ “เป็นไงมั่ง สนุกไหม”
สนุกเหลือเกิ๊น ให้ตายเหอะ
“พวกนายนี่มันขี้แกล้งเหลือเกินนะ”
“ยังไม่ได้บอกให้เลิกแสดงเลยนะ”
บางทีอาจจะแหววใส่ไปก็ได้ ถ้าไม่ได้อยู่ในสถานะเป็นรองแบบนี้
“ขอโทษขอรับ” ถ้าร้องไห้ได้ พลคงร้องไห้ไปแล้ว
เอเรียสยิ้มหวานให้ “ไม่ยกโทษหรอก”
ความหมายคือฉันต้องขึ้นไปนั่งคร่อมนายเดี๋ยวนี้เลยใช่ไหม นี่ฉันเพิ่งจะเสร็จศึกกับน้องแกมาหมาดๆเองนะเฟ้ย แง้!!
“เร็วสิ นายรู้อยู่แล้วนี่ว่าต้องทำยังไง”
พล ได้แต่กล้ำกลืนฝืนคำต่อว่าเอาไว้ในใจก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นไปนั่งคร่อมเด็ก หนุ่มที่นั่งสบายใจเฉิบรออีกฝ่ายอย่างเดียวโดยไม่คิดจะช่วยอะไรเลยสักแอะ
ร่างสูงเอามือควานจับสิ่งที่อยู่ด้านล่างไว้ให้มั่น ก่อนจะค่อยๆย่อตัวลงให้มันเข้ามาภายในของตนอย่างช้าๆ “อึก….”
“นี่” เอเรียสเรียกอีกฝ่ายที่กำลังนั่งหน้าแดงทำใจกับสภาพของตัวเอง “นายเคยเป็นฝ่ายนำก่อนหรือเปล่า”
ดูถูกเรอะ!!
“เห็น แบบนี้แต่ผมก็ไม่ได้ไร้เดียงสานะขอรับ” ชายหนุ่มฝืนพูดเสียงแหบพร่า “เดี๋ยวก็จะพิสูจน์ให้ดูอยู่แล้วนี่ขอรับ เพราะงั้นตัดสินใจจากที่เห็นดีกว่า”
“ฮะๆ ฉันล่ะชอบแบบนี้จัง” เด็กหนุ่มขำยกใหญ่ ไม่เว้นแม้แต่คนน้อง ปล่อยเสียงหัวร่อดังมาจากด้านหลังให้ช้ำใจเล่น “งั้นก็เอาเลยสิ”
“เอ่อ…ขอเวลาผมซักพักได้ไหมขอรับ ผมยังไม่พร้อม…” แง่ง!!
“ตามใจ ถ้าพร้อมเมื่อไหร่ก็บอกนะ” เอเรียสยักไหล่ให้ก่อนจะคว้าร่างอีกฝ่ายเข้ามากอด “ฉันจะหาอะไรทำฆ่าเวลาสักหน่อย
“อ๊ะ…ตรง นั้นมัน…อึก…” พลพยายามห้ามเสียงน่าอายไม่ให้เล็ดลอดผ่านลำคอ แต่ก็ทนออกมาไม่ไหวเมื่อเจอมืออีกคู่หนึ่งซุกไซ้จากด้านหลังเข้ามาภายใน เสื้อเชิ้ตหลุดลุ่ยของตน ร่างของพลกระตุกวูบเมื่อโดนคนตรงหน้าขบเม้มยอดอกด้วยความหมั่นเขี้ยว มือหนาก็คอยกระเซ้าเย้าแหย่ส่วนกลางให้ตื่นตัวขึ้นมาพร้อมสู้อีกครั้ง
“ตาฉันแล้วอยากทำแบบไหนอีกเหรอ”
เกิดอาการหน้าซีดขึ้นมากะทันหันทันทีที่ได้ยินคำถามของล็อค “เอ่อ…จะเอาอีกเหรอ…ขอรับ”
“อ้าว ไหนๆนายอุตส่าห์เล่นด้วยแบบนี้ทั้งที ฉันก็ต้องเอาให้คุ้มสิ นายยอมทำแบบนี้ให้บ่อยๆที่ไหนกัน จริงไหม”
ความหมายคือ แกจะทำจนกว่าจะพอใจใช่ไหม…ม่ายยยยย
“มะ…ไม่เอานะ…ขอรับ ได้โปรด” ชายหนุ่มรีบขอร้องเสียงสั่น “พรุ่งนี้นายท่านต้องไปเรียนไม่ใช่หรือขอรับ”
“ถ้ามีขอเสนอดีๆก็อาจจะยอมรับฟังก็ได้น้า”
หึ ย…ได้ทีนี่เอาใหญ่เลยนะ ที่ฉันยอมถึงขนาดนี้ส่วนหนึ่งเพราะรู้สึกผิดที่เผลอไปกอดคุณยศเขานะเฟ้ย โธ่เว้ย แล้วจะเอายังไงกันล่ะเรา ถ้าทำเฉพาะวันนี้มันคงไม่ให้นอนยันเช้าแหงม แต่ถ้ายอมตูก็ต้องทำเรื่องน่าอายพรรค์นี้ต่อไปอีกหลายรอบแน่…
แต่ว่าถึงจะเลือกอย่างแรกไป ไอ้สองตัวนี้ก็ต้องหาเรื่องให้เราทำตัวเลือกหลังอยู่ดีนี่หว่า
“งั้น…ผมจะยอมทำแบบนี้ หรืออะไรที่นายท่านต้องการ…ตามใจเลยขอรับ”
ไม่ได้คิดไปเองแน่ว่าได้ยินเสียงไอ้ล็อคหัวเราะหึๆอยู่ข้างหลัง
“โอ เค งั้นวันนี้ฉันพอก่อนก็ได้ ไว้เล่นกันวันหลังดีกว่า” ล็อคเอ่ยอย่างเริงร่า มือข้างหนึ่งยังคอยลูบไล้หลังอีกฝ่ายไม่ยอมหยุด “เตรียมใจไว้ละกันน้า”
ถึงจะพูดให้ทำใจไว้ล่วงหน้า แต่พอเอาเข้าจริงพวกแกก็หาเรื่องให้ฉันอายได้ทุกทีเลยนี่หว่า เฮอะ!
“ถ้า นายขยับเร็วๆแล้วที่คาดผมนั่นจะหลุดลงมาหรือเปล่า” หลังจากช่วยปลุกอารมณ์ให้ก็เอ่ยถามอย่างใคร่รู้ “ฉันอยากให้นายใส่ไว้ตลอดเลยนะ”
“…ผม จะพยายามไม่ให้มันหลุดล่ะกัน…ขอรับ” เกือบลืมคำลงท้าย…ยุ่งยากจริงโว้ย ไอ้หูแมวนี่มันมีดีอะไรนักฟะ แกถึงพยายามให้ฉันใส่จังเลย แง้ว! “อึก…ฮึก…”
ชายหนุ่มไม่กล้าขยับตัว ไม่ใช่เพราะยังไม่พร้อม หรือเพราะโดนเอเรียสจ้องมอง แต่เพราะสายตาอีกคู่ที่อยู่ข้างๆต่างหาก
“อะไร ก็ทำไปสิ ไม่ต้องสนใจฉันหรอก”
สนโว้ย อย่ามองได้มั้ย แกเรียบร้อยไปแล้ว ก็อย่ามองเซ่ ฉันอาย เหมือนกำลังทำให้แกดูเลยง่ะ นอนไปซะ นอนไป๊ นอนไปเลย! ถึงจะนอนไม่หลับก็แกล้งทำเป็นหลับไปก็ได้ ได้โปรด~
“ปกติ ก็ทำประจำอยู่แล้ว จะอายอะไรเล่า” ดูเหมือนว่าคนพี่ชักจะไม่อยากรอเสียแล้ว เพราะมือทั้งสองจับสะโพกพลเอาไว้แน่น บ่งบอกว่าถ้ามัวแต่อิดเอื้อนก็จะเริ่มเป็นฝ่ายทำแทนแล้ว
ใจ นั้นไม่ได้อยากจะทำตอนนี้เลย แต่ตอนนี้ร่างกายตัวเองมันก็ช่างเรียกร้องเสียเหลือเกิน จนพลชักเชื่อขึ้นมาตงิดๆแล้วว่าการทำแบบนี้มันคงช่วยกระตุ้นอารมณ์ได้จริงๆ
สาบานไว้ตรงนี้เลยว่าฉันจะไม่ยอมเล่นแผลงๆแบบนี้กับใครอีกแล้วนอกจากพวกนายโว้ย!!!
musddmp 