วัฒน์ลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงีย และพอเห็นภาพตรงหน้าเขาก็ตื่นขึ้นเต็มตาด้วยความตกใจสุดขีด
สิ่งที่เขาเห็นอยู่ตอนนี้คือเน ที่กำลังนั่งคร่อมเขาอยู่….อีกแล้ว
“นาย! ทำอะไรน่ะ” วัฒน์ร้องลั่น พอจะใช้มือผลักอีกฝ่ายก็รู้ตัวว่าโดนผ้ามัดไว้กับหัวเตียงอีกแล้ว
“ถ้าไม่ทำแบบนี้คุณก็ขัดขืนสิครับ” เด็กหนุ่มตอบเสียงนุ่ม พร้อมกับเอามือลูบหน้าวัฒน์
“…นายคิดจะทำอะไร…” คนโดนคร่อมรู้อยู่แก่ใจ สภาพเหมือนเดิมแบบนี้ก็คงคิดออกแต่ว่าเนกำลังจะทำมิดีมิร้ายเขาอีก “อย่าทำบ้าๆนะ”
ใจจริงเขาเองก็ใช่ว่าจะรังเกียจหรอก แต่ใครมันจะไปป่าวประกาศให้รู้กันล่ะ ยิ่งกับศัตรูด้วยยิ่งแล้วใหญ่
“หลังจากคืนนั้น ผมถึงรู้สึกตัว…” สายตาที่จ้องมานั้นดูจริงจังผิดกับตอนปกติ จนวัฒน์รู้สึกหวั่นไหว “ผมเอาแต่เฝ้าคิดถึงคุณตลอด ยิ่งนานวันผมก็ยิ่งละคุณออกไปจากความคิดของผมไม่ได้…”
ไอ้ที่พล่ามมาเป็นคุ้งเป็นแควนั่น…อย่าบอกนะว่า…
“ผมรักคุณ”
“หา จะบ้าเรอะ” วัฒน์ร้องด่า เขามั่นใจสุดๆว่าตอนนี้ตนหน้าแดงไปกับคำพูดนั่น ทั้งๆที่ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายพูดจริงหรือเมากันแน่ “อย่ามาล้อเล่นนะ”
แต่เขาหยุดดีใจไม่ได้ ไม่ว่าจะพยายามห้ามตัวเองสักแค่ไหนก็ตาม
เด็กหนุ่มยิ้มพราย คนที่พยายามจะด่ากลบเกลื่อนต่อถึงกับชะงัก มือหนาช้อนคางคนบนเตียงขึ้น ก่อนจะกระซิบข้างหูด้วยคำพูดที่ทำให้ใจคนฟังเต้นแรงกว่าเดิม “ผมรู้นะ ว่าคุณเองก็ชอบผมเหมือนกันใช่ไหม ตรงนี้มันก็บอกอยู่โต้งๆนี่นะ”
จบประโยควัฒน์ก็รู้สึกถึงความร้อนและสัมผัสวาบหวามจากมือของอีกฝ่ายที่กอบกุมส่วนอ่อนไหวของตน เขาพยายามขืนหนีการรุกรานแต่ที่ทำได้ก็เพียงแค่ดิ้นขลุกขลักอยู่ใต้ร่างของเนเท่านั้น และเพียงแค่ลูบไม่กี่ครั้ง เบื้องล่างเจ้ากรรมมันก็ลุกขึ้นมาแข็งขันพร้อมทำการศึกเต็มอัตราจนผู้เป็นเจ้าของได้แต่เจ็บใจที่ห้ามตัวเองไว้ไม่ได้
“เห็นไหม อย่างที่ผมบอกเลย” เด็กหนุ่มเอ่ยพร้อมกับดูผลงาน “ที่ผ่านมามันไม่เคยเป็นแบบนี้กับใครเลยนอกจากผมใช่ไหมล่ะ”
เฮ้ย มันรู้ได้ไงวะ! ตูไม่เคยบอกใครเลยนะเว้ย
“นายพูดบ้าอะไรของนายน่ะ…” วัฒน์ยังคงทำทีเป็นไม่รู้เรื่อง ให้ตายยังไงเขาก็ไม่ยอมรับหรอกว่าเนรู้เรื่องนั้นจริงๆ
“ไม่ต้องปิดหรอกครับ ผมรู้หมดแล้ว” เนยิ้มหวาน “ผมเข้าใจความรู้สึกนั้นนะ แต่ว่าคุณเองก็ควรจะซื่อตรงต่อความรู้สึกให้มากกว่านี้ดีกว่านะครับ”
อะไรของมันวะเนี่ย ทำไมมันอ่านตูออกหมดเลยวะ
“เรื่องนั้นช่างมันเถอะครับ” เฮ้ย ให้ช่างได้ไง แกเล่นรู้ว่าฉันคิดอะไรไปซะหมดแบบนี้นี่หว่า “ผมว่าเรามาสนุกกันดีกว่านะครับ”
“เดี๋ยว ไม่เอานะ…”วัฒน์ดึงดันสุดชีวิต ถึงแม้ใจจริงจะอยากเลยตามเลยด้วยก็ตาม
“หรือว่าคุณรังเกียจผมล่ะครับ”
วัฒน์ไม่แน่ใจว่าที่ตัวเองหวั่นไหวเพราะใบหน้าที่เจ็บปวด หรือน้ำเสียงที่เศร้าสร้อยของเด็กหนุ่มกันแน่ แถมเด็กหนุ่มในตอนนี้ต่างจากที่เขารู้จักไปโข จากที่เคยดูอวดดีขี้เก๊กปีนเกลียวต่อปากต่อคำไม่ยอมเลิก กลายเป็นเด็กน่ารักปากหวานขี้กลัวไปได้อย่างไร ถึงแม้ว่าไอ้เรื่องความหื่นมันจะเหมือนเดิมก็ตามที
“ฉัน…” เขาตั้งใจจะบอกว่ารังเกียจ แต่กลับพูดไม่ออกเสียได้“ฉันไม่รู้…ก็นายเป็นผู้ชาย…เด็กกว่าฉันตั้งเยอะ…เป็นลูกฉันยังได้ด้วยซ้ำ”
“ผมไม่สนหรอก ต่อให้คุณเป็นศัตรูผมก็ไม่แคร์” ดวงตาที่มองมาดูจริงจังและหวาดหวั่นจนวัฒน์ชักใจอ่อน “ผมรักคุณนะ รักคุณจริงๆ…อย่าปฏิเสธผมด้วยเหตุผลพวกนั้นเลย…”
บ้าเอ๊ย อย่าพูดแบบนั้นสิวะ ฉันไม่เชื่อแกหรอก…ไม่เชื่อเลยสักนิด…
ในขณะที่ยังหัวหมุนไม่หยุด เด็กหนุ่มก็ไม่คิดรอคำตอบ เปิดฉากรุกทีเผลอเข้าทันที เขาโน้มหน้าเข้าประกบปากอีกฝ่าย ลิ้นร้อนสอดแทรกเข้าหาอย่างหิวกระหาย วัฒน์ซึ่งยังไม่ทันตั้งตัวก็ได้แต่ปล่อยให้เด็กหนุ่มทำตามใจชอบ และพอตั้งสติได้ก็หลวมตัวติดใจกับรสจูบนั่นเสียจนถอนตัวไม่ขึ้นเสียแล้ว
“อึก…” หลังจากถอนจูบออก หนุ่มใหญ่ก็หายใจเข้าเฮือกใหญ่เหมือนคนขาดอากาศ ใบหน้าแดงระเรื่อหันมองเด็กหนุ่มตรงหน้า เหมือนต้องการจะพูด แต่ก็พูดไม่ออก และยิ่งโดนสัมผัสไปทั่วร่างทั้งจากมือและริมฝีปากนิ่มที่กระทำการอย่างรู้งานและช่ำชอง เขาก็หัวตื๊อไปหมด จนทำได้แค่ร้องครางออกมาอย่างพึงใจ
วัฒน์สะดุ้งเมื่อนิ้วของเนสอดเข้ามาด้านในตัว เขารู้สึกอึดอัดบอกไม่ถูก แต่ก็รู้สึกดีจนนึกเสียดายถ้าเกิดอีกฝ่ายถอนนิ้วออก
“ผมจะค่อยๆทำนะ คุณจะได้ไม่เจ็บ” เด็กหนุ่มเอ่ยด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง “ผมไม่อยากให้คุณเจ็บเหมือนวันนั้นอีกแล้ว”
วัฒน์ไม่ตอบอะไร เขาเพียงแค่พยักหน้าให้ พยายามยอมรับสิ่งแปลกปลอมที่คอยกระตุ้นอารมณ์ให้ เด็กหนุ่มเองก็ค่อยๆเพิ่มนิ้วเข้าสอดใส่อย่างระมัดระวังตามที่พูดไว้ อีกมือที่ว่างก็บีบนวดตรงส่วนปลายของท่อนเนื้อจนวัฒน์ร้องครางด้วยความกระสันเสียวออกมาเป็นระยะ
เมื่อเห็นว่าสมควรแก่เวลาแล้ว เนก็ค่อยๆถอนมือออก เปลี่ยนเป็นสิ่งที่ใหญ่กว่า และรอทำการเต็มแก่ เด็กหนุ่มดันตัวเข้าไปอย่างใจเย็น เขาหยุดทุกครั้งที่วัฒน์ร้องและรัดเขาจนแน่นราวกับกลัวอีกฝ่ายจะเจ็บ
“…เน…” เสียงทุ้มเอ่ยเรียกอย่างแหบพร่า
“เจ็บหรือครับ” เด็กหนุ่มถามเสียงสั่นพร้อมกับลูบใบหน้าอีกฝ่าย “ถ้าเจ็บก็บอกนะครับ ผมจะได้หยุด”
วัฒน์ส่ายหน้าให้ ก่อนจะบอกความรู้สึกของตัวเอง ณ ตอนนี้ “…เข้ามาเลย…”
เนเลิกคิ้วให้อย่างไม่แน่ใจนัก “คุณจะไม่เจ็บหรือครับ”
“ฉันอยากให้นายเข้ามาเลย…” หนุ่มใหญ่ว่าด้วยท่าทีที่เหมือนกับต้องมนต์สะกด “เข้ามาสิ…”
เด็กหนุ่มลังเลอยู่พักหนึ่ง แต่เมื่อโดนรบเร้าไม่หยุด เขาจึงตัดสินใจทำตามคำขอ
“อึก…” วัฒน์กัดฟันแน่น ส่งเสียงครางอย่างพอใจ “อืม…แบบนั้นล่ะ”
เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่เป็นไร เด็กหนุ่มก็เริ่มขยับสะโพกตามความต้องการของตัวเอง ความแรงที่ถาโถมแต่ละครั้งสร้างความหฤหรรษ์ให้กับผู้รับและผู้ให้ วัฒน์รู้สึกดีอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน มือทั้งสองที่โดนมัดไว้กับหัวเตียงเกร็งกระตุกดึงลงมาไม่หยุดเพราะเสียวซ่านจนทนไม่ไหว
นี่เรา…ฝันไปหรือเปล่าเนี่ย แต่ความรู้สึกมันสมจริงจนไม่เหมือนฝันเลยสักนิด
ไม่เหมือน…
“เอ๋”
ทีแรกที่เขาคิดว่าตัวเองฝันไป เพราะเนดูแปลกไปกว่าทุกที และตอนนี้เขาก็รับรู้แล้วว่าฝันไปจริงๆ
แต่แค่ครึ่งเดียว
มือเขาไม่ได้โดนมัดไว้กับเตียง และเสื้อเชิ้ตก็ยังคงใส่อยู่…ตรงแค่แขนเท่านั้น ส่วนเบื้องล่างนั้นเหมือนกับในฝันทุกประการ
รวมทั้งเนที่อยู่ในท่าเดียวกับในฝันเด๊ะ ผิดกันตรงที่ว่าเด็กหนุ่มไม่ได้ขยับตัว ค้างนิ่งเป็นรูปปั้นมองมาทางวัฒน์ เบิกตาเสียโตจนเหมือนจะหลุดออกมาจากเบ้า
“อ๊ะ”
ค้างเพียงไม่นาน เนก็เข้ามาจับมือทั้งสองของวัฒน์ที่วางอยู่ข้างตัวแล้วทำกิจกรรมต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น คนที่เพิ่งตื่นยังจับต้นชนปลายไม่ถูกก็ได้แต่ปล่อยให้อีกฝ่ายกระทำตามใจชอบ โดยที่ไม่ได้ขัดขืนหรือโวยวายแต่อย่างใด
หรือบางที เขาก็แค่ไม่อยากให้อารมณ์ขาดตอนจากที่ฝัน
“อ๊ะ…อือ…” วัฒน์เผลอครางเสียงสั่นเมื่อเด็กหนุ่มกระแทกเข้าตรงส่วนกระตุ้นอารมณ์เสียว ปรือตามองใบหน้าของอีกฝ่าย เขารู้สึกสงสัย ประหลาดใจ และงง
ไอ้ในฝันมันก็ว่าไปอย่าง แต่ไหงไอ้เด็กบ้านี่มันดันทำจริงๆล่ะวะ
คิดได้ไม่เท่าไหร่ก็ต้องหยุดลงเมื่อความรู้สึกกำลังเอ่อล้นขึ้นและกำลังจะทะลักออกมาเพียงไม่กี่วินาที
วัฒน์รู้สึกร้อนวาบที่ด้านหลัง พร้อมๆกับที่เขาปลดปล่อยอารมณ์ที่อัดอั้นออกมา ของเหลวสีขุ่นพุ่งเลอะออกมาทั้งบนร่างของเขาและเด็กหนุ่ม เนยังคงกระแทกต่อเข้าไปอีกสี่ห้าครั้ง ก่อนจะหยุดลง โดยที่ยังไม่ยอมถอนตัวออกมา และยังคงจับมือวัฒน์เสียแน่น
ไม่ทันที่หนุ่มใหญ่จะได้เอ่ยปาก เขาก็โดนชิงตัดหน้าเสียก่อน แถมดูเนจะโมโหยิ่งกว่าเขาที่โดนลักหลับเสียอีก
“ทั้งหมดเนี่ย เป็นเพราะคุณนั่นล่ะ”
“หา”
musddmp 