คนที่นอนหงายสะดุ้งเฮือกเมื่อมืออุ่นสอดเข้ามาภายในร่มผ้าด้านล่าง เพียงไม่นานก็จับถอดออกเสียไม่เหลือ ยิ่งกางเกงเป็นแบบยางยืดเลยไม่เสียเวลาถอดนัก มือหนากอบกุมส่วนอ่อนไหวที่ตั้งแข็งขันแบบไม่ต้องปลุกเร้า และเด็กหนุ่มเองก็ไม่รีรอให้เสียเวลา
“อึก…”
หนุ่มใหญ่นอนบิดไปมาบนเตียง สะโพกยกรับกับนิ้วชุ่มเจลหล่อลื่นที่สอดใส่เข้ามา แม้จะดูทรมานแต่อาการลงแดงดูจะทุเลาลงไปกว่าเมื่อครู่ ดวงตาเรียวปรือมองคล้ายกับวอนขอ และเนก็ไม่ปล่อยให้รอนานนัก จัดการเตรียมตัวพร้อมเข้าปะทันที
วัฒน์กำผ้าปูเตียงแน่นเมื่ออีกฝ่ายรุกล้ำเข้ามาในร่าง อารมณ์หวามที่ซัดเข้ามาราวกับพายุทำเอาหนุ่มใหญ่ครางออกมาอย่างพึงใจ และไม่ต้องเอ่ยขอ อีกฝ่ายก็จัดการให้สมอยากราวกับรู้ดีว่าตนต้องการอะไร
เพียงไม่นานความต้องการภายในของหลั่งไหลออกมาจนเปรอะตัวไปทั่ว เด็กหนุ่มมองคนที่นอนหอบกระเส่าร้องครวญครางไม่หยุด และแม้อีกฝ่ายจะเสร็จไปแล้วแต่เนก็ยังขยับตัวไม่เลิก กระนั้นก็ไม่ได้เร่งเร้าหรือดึงดังอะไรนักพอให้คนเพิ่งถึงฝั่งได้หอบหายใจบ้าง
“…ตกลงเป็นอะไรทำไมอยู่ๆถึงให้ทำกันล่ะครับ” เมื่อเห็นอีกฝ่ายท่าทางจะพร้อมตอบคำถาม เด็กหนุ่มเลยเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงติดสั่น
คนที่นอนอยู่เบื้องล่างปรือตามองก่อนจะเหลือบไปมองทางอื่นแล้วเม้มปากแน่นคล้ายไม่อยากจะพูด ทำเอาคนที่กำลังมีอารมณ์ถึงกับบึ้งหน้า
“อ๊ะ เดี๋ยวสิ…” วัฒน์ร้องเสียงหลงเมื่ออยู่ๆเนยกตนขึ้นมานั่งตัก พอจะทักท้วงก็ต้องเงียบลงเมื่อโดนเด็กหนุ่มจ้องมองอย่างไม่พอใจนัก และไม่รู้ว่าต้องการแกล้งกันหรืออย่างไร ถึงได้เขย่าตัวเขาขึ้นลงไม่หยุด จนเสียงที่ควรจะออกก็ดันไม่ออก ออกแต่เสียงที่ไม่อยากจะออกแทน
“อย่าขี้โกงสิครับ ทีตอนผมไม่ตอบคุณก็บังคับเอาจนได้ แล้วพอตาคุณ จะมาเงียบไม่ยอมตอบแบบนี้หรือไง”
ว่าแล้วก็ขยับตัวอีกฝ่ายแรงขึ้นอีกจนวัฒน์ร้องลั่น มือทั้งสองทั้งผลักทั้งตี แต่มีหรือที่แรงเบาๆของลุงแกจะห้ามความหื่นและความใคร่รู้ของเด็กหนุ่มได้ รังแต่จะยิ่งทำให้เนแกล้งหนักกว่าเดิม
“ก็จะบอกอยู่ไงเล่า!” วัฒน์ร้องออกมาสุดเสียง ก่อนจะตามมาด้วยเสียงครางในลำคออย่างสุดทน “แค่…คิดนานไม่ได้หรือไง…อื๊อ”
เนมองหน้าคล้ายกับยังไม่อยากเชื่อนัก แต่สุดท้ายก็ยอมหยุดเสียที เล่นเอาคนจะเป็นจะตายถึงกับหมดแรงลงไปซบบนไหล่ของเด็กหนุ่มแล้วหอบหายใจระรัว
“เอ้า หมดเวลาแล้วครับ ตอบเลย ไม่งั้นพรุ่งนี้ไม่ต้องไปทำงาน พักต่ออีกวันได้เลย เดี๋ยวผมโทรไปบอกที่ทำงานให้ว่าคุณป่วยลุกไม่ไหวให้เอง”
นี่คือความแค้นกับความหื่นที่สะสมมานานใช่ไหมวะ เอาฉันให้ตายเลยเหอะไอ้บ้า!
“วิตามิน!”
“หา” เนถึงกับร้องเสียงหลงเมื่อได้ยินคำตอบ
“วะ…วิตามินที่นายเอามาให้ฉันกินน่ะ…” วัฒน์ตอบเสียงแหบแห้งสลับกับเสียงหอบหายใจ “มันไม่ใช่วิตามิน…”
ซึ่งเนก็ยังไม่เข้าใจกับสิ่งที่ลุงแกต้องการจะพูดอยู่ดี
“พูดง่ายๆ มันเป็นยาปลุกเซ็กซ์ไงละว้อย!!”
คราวนี้ถึงกับอ้าปากค้างเลยทีเดียว
“เอ๋ เดี๋ยวสิ ก็คุณฉัตรเขา…” เนว่าเพียงแค่นั้นแล้วก็ค้างไป ก่อนจะนึกถึงคำแซวของเจ้าลุงถึกนั่น จากนั้นเขาก็หน้าซีดลง
อย่าบอกนะว่าไอ้หมอนั่นมันจงใจ…นี่น้องมันเลยนะเฮ้ย!!
“นายไม่เคยเห็นหรือไง…ที่ซองยามันก็มีเขียน…” คนโดนยากัดฟันถาม ใบหน้านั้นแดงเถือกจนไม่แน่ใจว่ามาจากความโกรธหรือความต้องการที่โดนกระตุ้นกันแน่
“ผมเคยใช้ที่ไหนล่ะ ถ้ารู้ว่าเป็นยาปลุกเซ็กซ์ผมก็ไม่ให้คุณกินหรอก” เนเถียงเสียงแข็ง ก่อนจะออกอาการกระสับกระส่าย “…แล้วนี่เป็นอะไรมากหรือเปล่าครับ”
เห็นอยู่ยังจะถามอีก
“ไม่เป็น…” หนุ่มใหญ่บอกก่อนจะหันไปทางอื่นราวกับทนมองหน้าอีกฝ่ายไม่ไหว “ตะ…แต่ถ้านายยังนิ่งอยู่แบบนี้ ฉันอาจจะเป็น…”
เนสะดุ้งนิดหน่อย และไม่ต้องถามให้มากความเขาก็รีบกลับมาทำงานค้างต่อทันที
วัฒน์เผลอครางออกมาเมื่ออยู่ๆเด็กหนุ่มก็เขย่าตัวเขาเสียแรง มือทั้งสองของเนที่บีบสะโพกของตนแน่นจับตนให้ขยับไหวขึ้นลงอย่างรุนแรง แรงเสียดสีสร้างความเสียวสะท้านจนแล่นพล่านไปทั่วกาย สร้างความสุขสมจนแทบบ้า
และแม้จะคลื่นอารมณ์ที่โหมซัดเข้ามาจะทำเอาหนุ่มใหญ่แทบจะสำลักตาย แต่วัฒน์ก็ทำเพียงแค่กัดริมฝีปากของตนแน่น ไม่ยอมเอ่ยห้ามเนแม้แต่น้อย
หรือบางที เขาอาจจะแค่อยากโดนกระทำจนหนำใจเพียงเท่านั้นก็เป็นได้
“เน…เน…” เสียงทุ้มร้องเรียกสั่นระรัว ใบหน้าเรียวขึ้นสีแดงจัดตัดกับผิวเข้ม ดวงตาทั้งสองฉ่ำเยิ้มไปด้วยหยาดน้ำใสจ้องมองเด็กหนุ่มราวกับเว้าวอนอ้อนขอ ให้กระทำมากกว่านี้ ซึ่งอันที่จริง ถึงไม่ขอเนก็พร้อมจะทำอยู่แล้ว เผลอๆเขานี่ล่ะที่จะหยุดตัวเองไม่ได้
เจ้าของชื่อเงยหน้ามองวัฒน์ที่หอบกระเส่าบนตักตน ใบหน้าในยามนี้ของหนุ่มใหญ่ช่างยั่วยวนและกระตุ้นอารมณ์หวามของตนเสียเหลือเกิน
“ฉัน…ฉันจะไม่ไหวแล้ว…” วัฒน์เอ่ยบอกเสียงแหบแห้ง “จะเสร็จแล้ว…”
เนไม่ได้ตอบอะไรนอกจากพยักหน้าให้ ก่อนจะเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น เพียงไม่นานอารมณ์ภายในที่แล่นพล่านดั่งพายุคลั่งอยู่ในกายทลายออกมาพร้อม กับเสียงครางต่ำในลำคออย่างพึงใจของทั้งสอง
เด็กหนุ่มกอดร่างคนที่เหนื่อยจนก้มลงมาซบไหล่แล้วหอบหายใจระรัว เขาเองก็มีอาการไม่ต่างจากอีกฝ่ายนัก แต่อาจจะเพราะฤทธิ์ยา วัฒน์ถึงได้ดูหมดเรี่ยวแรงกว่าตน
“เน…” หนุ่มใหญ่กระซิบเรียกข้างหู ก่อนจะเอาแต่หอบหายใจไม่เลิก
“ครับ” เจ้าของชื่อตอบรับอย่างไม่แน่ใจนัก ก่อนจะจับไหล่อีกฝ่ายหมายจะช่วยพยุงร่างที่อ่อนยวบเยียบเสียจนน่ากลัว ท่าทางของวัฒน์ยังดูไม่สู้ดีนัก ใบหน้ายังคงแดงก่ำไม่เลิก ลมหายใจดังเสียจนน่ากลัว “มีอะไรหรือเปล่าครับ”
ดวงตาเรียวปรือมองคล้ายเพิ่งตื่น ก่อนจะหลับตาลงไปอีกครั้ง
“ฝากโทรลางานให้ฉัน…ก่อนจะต่ออีกรอบได้ไหม…”
เนได้แต่กะพริบตาปริบๆ จากที่กำลังนึกแค้นฉัตรที่ทำอะไรบ้าๆ ตอนนี้เขาชักอยากจะขอบคุณแทนเสียแล้ว
musddmp 