เนยอมรับว่าถึงจะห่างหายไปหลายอาทิตย์ แต่ตนก็ไม่ได้มีอาการลงแดงอดอยากเซ็กซ์มากจนหน้ามืดเหมือนเมื่อก่อนเลย แต่พอได้สัมผัสวัฒน์อีกครั้ง ไอ้อาการอย่างว่ามันก็ไหลทะลักยิ่งกว่าก๊อกแตก แม้จะพยายามยามเตือนสติตัวเองไม่ให้ขยี้อีกฝ่ายจนแหลกเละ แต่มือไม้และร่างกายกลับไม่ยอมทำตามใจสั่งเลยสักนิด จนเขาได้แต่ยอมแพ้และหวังว่าวัฒน์จะช่วยร้องห้ามเตือนสติตน…ถ้าทำได้น่ะนะ
“อึก…”
เสียงร้องในลำคอดังขึ้นเป็นระยะ ผิวเนื้อที่กดบดเบียดไปมาบนริมฝีปากทำเอาหนุ่มใหญ่นิ่วหน้า ลิ้นร้อนสอดใส่เข้าควานหาอย่างบ้าคลั่งและหิวกระหาย กระนั้นวัฒน์ก็เพียงแต่ส่งเสียงครางเบาๆออกมาพร้อมกับตอบรับรสจูบที่ดูดดื่มและหนักหน่วงด้วยความต้องการที่ไม่น้อยไปกว่าอีกฝ่าย และไม่นึกจะห้ามการกระทำที่รุนแรงของเด็กหนุ่มแม้แต่น้อย จนคนที่สติไม่ค่อยจะมีอยู่แล้ว ยิ่งบ้าคลั่งและกัดกินอีกฝ่ายสุดกำลังเพื่อเติมเต็มในสิ่งที่ขาดหายและอดอยากมานานแสนนาน
สัมผัสที่รุนแรงและไอร้อนจากฝ่ามือที่บีบจับลูบไล้ไปทั่วร่างทำเอาวาบหวามและทรมานไปพร้อมกัน และแม้จะรู้สึกเจ็บจนช้ำ แต่หนุ่มใหญ่กลับไม่นึกอยากร้องห้ามคนที่นอนทับตนแต่อย่างใด ความรู้สึกเสียดายและโหยหารสสัมผัสที่เว้นช่วงไปเสียนานนั้น มีมากกว่าความเจ็บจนยอมห้ามปากของตนเอาไว้ เหลือเพียงเสียงครางกระเส่าที่ดังขึ้นอย่างพึงใจเท่านั้น
“อ๊ะ”
หนุ่มใหญ่ปรือตามองคนที่ร้องเสียงหลงตรงหน้าตน ก่อนจะเลิกคิ้วเมื่อเนเอาแต่ชะงักค้าง
“เป็นอะไร…” เมื่ออีกฝ่ายเอาแต่นิ่งเงียบ วัฒน์จึงเอ่ยถามขึ้นมาด้วยความสงสัยปนขัดใจที่อีกฝ่ายหยุดบรรเลงเอาดื้อๆ ดวงตาเรียวมองคนที่เอาแต่ก้มหน้างุดจนหนุ่มใหญ่ไม่สามารถรู้ได้ว่าอีกฝ่ายเป็นอะไรไป
“เอ่อ…ไม่มีอะไรครับ…”
หากเป็นเมื่อก่อน เขาก็คงจะปล่อยผ่านและช่างมันอยู่หรอก แต่วัฒน์เบื่อที่จะต้องเจอประวัติศาสตร์ซ้ำรอยอีกแล้ว
“ถ้าไม่มี นายจะหยุดทำไม” วัฒน์คาดคั้นเสียงขุ่น ก่อนจะใช้ศอกยันร่างตัวเองขึ้นมาจากเตียง “มีอะไรก็บอกสิ ไม่ใช่เอาแต่เงียบ เดี๋ยวก็เข้าใจผิดเหมือนเมื่อก่อนอีกหรอก”
เนออกอาการกระอักกระอ่วนก่อนจะก้มหน้าที่แดงจัดซุกลงบนแผงอกของหนุ่มใหญ่
“…ผมเสร็จซะแล้วล่ะครับ”
ได้ยินคำตอบถึงกับเบิกตาโพลง นี่ยังไม่ทันได้ถอดเสื้อกันด้วยซ้ำ
“กะ…ก็ไม่ได้ทำตั้งนานแล้วนี่นา แถมผมก็ไม่ได้ไประบายที่ไหนเลยด้วย” เนโพล่งเสียงตื่น ใบหน้ายังคงซุกอกวัฒน์ไม่เลิก ทำเอาคนฟังรู้สึกจั๊กจี้นิดหน่อยเวลาที่ปากเนขยับไปมาอยู่บนผิวของตน “…ผมคิดถึงคุณมากเลยนะ…มากจนแทบบ้าเลย…”
วัฒน์เลื่อนสายตาลงมองคนที่เอาแต่ซุกไม่เลิก ใบหน้าของตนก็ร้อนผ่าวไม่แพ้กับอีกฝ่าย หนุ่มใหญ่ถอนหายใจ ก่อนจะขำขึ้นมาจนเนต้องเงยหน้ามอง
“ก็นายมันขี้โกหกนี่ ฉันถึงต้องบังคับให้นายพูดไง” ถึงจะพูดแบบนั้นแต่กลับหัวเราะออกมาพร้อมกับลูบหัวเด็กหนุ่ม แต่เพียงไม่นานก็กลับมาทำหน้านิ่ง “ไหนก่อนหน้านั้นบอกว่ามีความสุขดี แล้วก็ได้ระบายแล้วด้วยไง”
เนเม้มปากแน่นเมื่อโดนอีกฝ่ายจับโกหกได้
“เออ ผมมันขี้โกหก” เด็กหนุ่มบอกเสียงอู้อี้ ทั้งซุกทั้งกอดคนตรงหน้าแน่น และถึงจะรู้ว่าที่จริงมันเป็นความผิดของตน แต่ก็อดนึกแค้นอีกฝ่ายไม่ได้
วัฒน์สะดุ้งเฮือกเมื่อโดนลิ้นร้อนสอดผ่านร่องเสื้อเข้ามา ก่อนที่เด็กหนุ่มจะผละออกมาด้วยใบหน้าบึ้งตึง
“คุณยังไม่ได้บอกผมเลยนะ” เด็กหนุ่มว่าพลางแกะกระดุมของอีกฝ่ายออก ซึ่งรอบนี้เร็วจนวัฒน์ไม่ทันรู้ตัวด้วยซ้ำ แถมยังกลับไปถอดเสื้อของตนต่ออีกต่างหาก “บอกว่ารักผมได้ไหม”
คราวนี้คนอายุมากกว่าเป็นฝ่ายหน้าแดงเถือก
“พูดสิครับ” คราวนี้เด็กหนุ่มเป็นฝ่ายคาดคั้นแทน แถมไม่ได้คาดคั้นเปล่าๆ แต่ยังปลดปราการของวัฒน์จนเกลี้ยง จากนั้นก็ลูบไล้ไปมาบนร่างของอีกฝ่ายปลุกอารมณ์ไปเรื่อยราวกับจงใจ
วัฒน์นิ่วหน้าพยายามจะอ้าปากพูดแต่เพราะโดนเด็กหนุ่มแกล้งไม่เลิก จากที่พูดยากๆอยู่แล้วยิ่งยากเข้าไปกว่าเดิม
“พูดสิครับ พูดง่ายๆแค่คำเดียวก็ได้ ไหนๆเวลาเราก็ไม่ค่อยจะมีอยู่แล้วไม่ใช่หรือครับ อย่าทำให้เสียเวลาสิ” เนว่าจบก็โน้มหน้าลงไปโลมเลียยอดอกที่แข็งชูชัน อีกมือก็สะกิดอีกข้างพลางบีบหมุนขยี้ไปมาอย่างหมั่นไส้
นี่แกแก้แค้นกับเรื่องก่อนหน้าใช่มั้ยวะ ไอ้ห่าเอ๊ย
“ฉัน…” เสียงพูดที่ครางต่ำดังออกมาจากลำคออย่างยากลำบากทำให้คนที่เอาแต่แกล้งเงยหน้ามองอย่างลุ้นระทึก “เออ! ฉันรักแก พอใจหรือยัง”
กระแทกเสียงใส่แบบนี้คงจะซึ้งอยู่หรอกลุง…
แต่เนก็ไม่ได้คาดคั้นต่ออะไรนัก ส่วนหนึ่งเขาเชื่อว่ายิ่งเค้นไป ลุงแกคงโกรธตนเสียเปล่าๆ และอีกส่วนคืออารมณ์ที่เพิ่งปลดปล่อยเริ่มกลับมาเข้าที่ทางทางอีกครั้งแล้วด้วย
“อื๊อ….” แรงดูดดุนตรงซอกคอรุนแรงเสียจนเผลอร้องออกมา แต่กระนั้นหนุ่มใหญ่ก็ไม่ได้ห้ามแต่อย่างใด ปล่อยให้อีกฝ่ายไปเรื่อยจนสาแก่ใจ “อึก…”
มือ อุ่นร้อนที่กอบกุมส่วนอ่อนไหวของตนแน่นก่อนจะขยับเร้าอารมณ์ของตนจนเสียว ซ่านไปทั่วกาย ร่างที่นอนหงายกระตุกเกร็งหอบหายใจเสียรุนแรง เสียงร้องครางดังลั่นเมื่อเด็กหนุ่มใช้นิ้วที่ชุ่มไปด้วยเจลหล่อลื่นชอนไช เข้ามาภายในกายของตน
“…เจ็บหรือเปล่าครับ” เด็กหนุ่มเอ่ยถามอย่างกังวล เพราะไม่ได้ทำเสียนานแล้ว อะไรที่เคยเข้าได้ปกติในคราวนี้กลับคับแน่นเสียจนเข้าไปได้แค่ครึ่งทางก็ต้องหยุดลงเสียก่อน แม้อันที่จริงเขาอยากจะให้เวลากับอีกฝ่ายมากกว่านี้ แต่ตัวเขาเองก็ทนไม่ค่อยจะไหวเหมือนกัน ถึงได้รุกเข้ามาทั้งที่รู้ว่าวัฒน์ยังไม่พร้อมนัก
หนุ่มใหญ่หอบหายใจแรงอยู่พักใหญ่ก่อนจะส่ายหน้าให้ มือทั้งสองยื่นมาตรงหน้าเด็กหนุ่มเหมือนต้องการจะกอด ใบหน้าชื้นเหงื่อเงยขึ้นแล้วปรือตามองราวกับกำลังเว้าวอนอ้อนขอสิ่งที่เฝ้ารอมานานแสนนาน ทำเอาเนที่กำลังหวั่นกลัวจมลงสู่ความต้องการของตนทันที
“อ๊า” แรงเคลื่อนตัวของเด็กหนุ่มที่ถาโถมเข้ามาทำเอาเสียวซ่านจนแทบคลั่ง หนุ่มใหญ่เพียงแต่ร้องครวญครางและระบายความปั่นป่วนที่โหมพัดอยู่ในกายด้วยการจิกเล็บแน่นลงบนหลังของคนตรงหน้า “เน…อึก…”
เจ้าของชื่อเพียงแต่ขยับสะโพกไม่หยุดหย่อน ดวงตาเรียวเลื่อนมองคนตรงหน้าที่ดิ้นพราดไปด้วยความทรมาน ท่าทีเหล่านั้นกระตุ้นความต้องการภายในเสียจนไม่รู้เบื่อ เสียงทุ้มที่ร้องครางฟังดูเหมือนกำลังทรมานเจียนตายนั้นกลับระรื่นหู จนอยากจะขยี้ให้อีกฝ่ายส่งเสียงร้องให้ดังขึ้น
“อื๊อ…อ๊ะ…” หนุ่มใหญ่กระตุกวาบเมื่อเด็กหนุ่มเริ่มรุนแรงใส่ตนมากขึ้นเรื่อยๆ “ดะ…เดี๋ยวสิ…อึก…”
หนุ่มใหญ่กัดปากแน่น ความรู้สึกที่ถาโถมเข้ามาเหมือนคลื่นซัดทำเอาปั่นป่วนไปหมด อารมณ์ภายในเอ่อล้นจนสุดทนและพังทำนบออกมาเสียไม่เหลือดี
“อึก…อื๊อ…” เสียงทุ้มยังดังอย่างแหบพร่าไม่หยุดตามแรงขยับเข้าออกของอีกฝ่าย แม้อารมณ์ของตนจะพุ่งออกมาเสียจนหมดเกลี้ยง แต่เด็กหนุ่มยังคงขยับไม่หยุด ทำเอาวัฒน์ได้แต่ร้องครางและหอบกระเส่าเพราะโดนความสุขสุดยอดกระแทกจี้จุดซ้ำๆจนแทบคลั่ง “เน…”
เจ้าของชื่อยอมหยุดลงเสียที ส่วนหนึ่งเพราะได้ระบายอารมณ์ภายในจนสุดแล้ว ดวงตาเรียวปรือมองคนที่นอนหอบหายใจอย่างแรงตรงหน้า มือทั้งสองของวัฒน์ยังคงคล้องคอตนไม่ปล่อย
“รักนะ…”
เนถึงกับเบิกตาจนแทบถลน หน้าแดงก่ำ
ทีตอนให้พูดทำเล่นตัว ชอบทำให้ดีใจไม่ทันตั้งตัวอยู่เรื่อยเลย ตาลุงบ้านี่!
“จะต่ออีกหรือเปล่า” ทั้งที่สภาพดูไม่เหลือแรงจะต่อ แต่วัฒน์กลับเอ่ยถามเด็กหนุ่มขึ้นด้วยน้ำเสียงระโหยโรยแรง
เนลังเลสองจิตสองใจอยู่นานกว่าจะตอบ
“แค่นี้ก็พอครับ” ที่จริงก็อยากจะต่ออีกสักยก แต่เด็กหนุ่มเลือกที่จะปฏิเสธแทน แล้วลงไปนอนข้างๆ “คือ…ผมอยากทำแบบนี้มากกว่า…”
ว่าจบก็กอดหนุ่มใหญ่ต่างหมอนข้างเสียแน่น ทำเอาคนที่กำลังเหนื่อยๆถึงกับลืมหายใจ
“ผมคิดถึงคุณ…” ว่าแล้วก็เอาหน้ามาแนบแก้มของหนุ่มใหญ่ก่อนจะหอมเสียเต็มฟอด “ตอนที่นอนกันคนละห้อง ผมไม่เคยหลับสนิทเลยนะ”
“อย่าเวอร์น่า” วัฒน์สวนเสียงตื่น ก่อนที่อาการลุกลี้ลุกลนของตนจะค่อยๆหายไป “…ที่จริง ฉันก็นอนคนเดียวมาตั้งนาน แต่พอนายหายไปแค่ไม่กี่วัน ก็เหงาๆเหมือนกัน…”
“จริงหรือ” เด็กหนุ่มเอ่ยถามอย่างไม่อยากจะเชื่อนัก แต่ใบหน้ากลับเต็มไปด้วยความดีใจ จนวัฒน์แอบยิ้ม “เห็นไปนอนบ้านคุณศาสตร์นี่นา”
“ฉันไม่ได้นอนบ้านเขา” หนุ่มใหญ่ตอบอย่างเหนื่อยใจ “ฉันไปนอนบ้านฉัตรต่างหาก”
เนมองคนตรงหน้าก่อนจะเม้มปากแน่น
“ผมแทบบ้าตอนคิดว่าคุณกับเขามีอะไรกัน”
“เออ ฉันรู้ ไม่งั้นเมื่อคืนก่อน นายคงไม่หน้ามืดปล้ำฉันใช่ไหมละ” วัฒน์ว่าก่อนจะพ่นลมออกมาจากลำคอ “ถ้าแกไม่เอาแต่ย้ำว่าเห็นฉันเป็นแค่ ผู้ ใหญ่ ที่ เคา รพ เฉย เฉย เรื่องมันก็จบไปนานแล้ว”
“คร้าบๆ ผมผิดไปแล้วคร้าบ” เนร้องเสียงขุ่นหวังให้อีกฝ่ายเลิกขุดความผิดของตนเสียที “…ว่าแต่คุณบอกว่าไม่ได้ไปนอนบ้านเขา แล้ววันนี้ไปบ้านเขาทำไมหรือครับ”
มาถึงก็เริ่มหึงฉันเลยเรอะ…ไม่สิ จะว่าไปมันก็ทำแบบนี้มาตั้งนานแล้วนี่หว่า…ไอ้เด็กซื่อบื้อเอ๊ย!
“ไปเรื่องงานต่างหาก” วัฒน์บอกเสียงแข็ง แต่ลึกๆก็แอบดีใจนิดๆ ก่อนจะเปลี่ยนมาหงุดหงิดขึ้นเมื่อต้องพูดถึงศัตรู “ไอ้เวรเดชมันเริ่มเคลื่อนไหวแล้ว ฉัตรแค่เรียกมารวมตัวแล้ววางแผนรับมือไอ้แว่นนั่นน่ะ…”
“หรือครับ…” น้ำเสียงของเนเองก็ไม่ได้ต่างจากหนุ่มใหญ่นัก
โอเค…ถ้าไม่ใช่เพราะอีกฝ่าย เนกับวัฒน์ก็คงไม่ลงเอยกันบนเตียงแบบนี้หรอก
แต่แค้นก็ส่วนแค้นเฟ้ย!
musddmp 