“ทีตอนเอาละคล่องเหลือเกินนะ”
วัฒน์อดบ่นไม่ได้…ก็ดูสิ ขอจับมือสักทีทำท่าอย่างกับสาวน้อยวัยใส แต่พอมาถึงห้องนอนแล้วชวนขึ้นเตียง พ่อคุณพยักหน้าไวอย่างกับติดจรวด แถมไม่มีเคอะเขินติดขัดอีกต่างหาก
“ผ…ผมก็เขินอยู่นะ แต่เพราะมันทำบ่อยแล้วหรอก” เนโพล่งเสียงตื่นพออีกฝ่ายเอ่ยขัดจังหวะในขณะที่กำลังถอดเสื้อเชิ้ตของหนุ่มใหญ่ออก “…แล้วคุณไม่คล่องหรือไงครับ เรื่องนี้น่ะ”
อยู่ๆมันก็มาจี้จุดเรื่องปวดใจเสียอย่างนั้น
“ถึงจะคล่องก็ไม่ใช่ตำแหน่งนี้แน่” วัฒน์ตอบกลับเสียงเขียวที่โดนหมิ่นประมาท “ดี งั้นนอนลงเลย รอบนี้ฉันจัดการเอง”
เนนิ่วหน้ามองคนที่อยู่ๆก็ฮึดฮัดขึ้นมาดื้อๆ แต่เด็กหนุ่มก็ไม่ได้ว่าอะไรนอกจากทำตามอย่างว่าง่าย
“…เอ่อ…คุณจะรุกผมแทนหรือ”
วัฒน์ชะงักกว่าเก่า เพราะไอ้เรื่องนั้นมันไม่มีอยู่ในหัวเลยนี่สิ
“เปล่า” คำตอบฉะฉานจนโล่งใจปนน่าสงสัย “ก็แค่จะทำให้บ้างไง ปกตินายคนทำตลอดนี่…อีกอย่าง ฉันเคยบอกแล้วไงว่าจะชดใช้เรื่องที่เคยผิดสัญญาไว้เมื่อคราวก่อน งั้นก็เอาเรื่องนี้เลยแล้วกัน”
…มัดมือชกงี้แล้วจะเถียงอะไรได้ล่ะครับ…
เนนอนนิ่งอยู่บนเตียงคอยมองคนตรงหน้าที่กำลังคร่อมตนและโน้มหน้าเข้ามาใกล้…อันที่จริงใช่ว่าจะไม่เคยเจอคู่นอนที่เป็นฝ่ายเริ่มก่อน แต่ไม่รู้ทำไมตอนนี้รู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก
รสจูบของอีกฝ่ายไม่หวือหวาหรือร้อนแรงผิดกับตอนเด็กหนุ่มเป็นฝ่ายนำจนทำเอาเนแอบแปลกใจ แต่กระนั้นจูบในครั้งนี้มันช่างนุ่มนวล เนิบนาบ และอ่อนโยน แต่ไม่ได้ชักช้าหรือเอื่อยเฉื่อยจนไม่ทันใจแต่อย่างใด เขายังคงสัมผัสได้ถึงความต้องการของอีกฝ่าย แต่ทั้งที่ไม่ได้เร่งรีบปลุกเร้าอารมณ์อย่างที่มักทำเป็นประจำ กลับรู้สึกเพลินจนยากจะถอนจูบออกมา
“…ไหวไหมเนี่ย…”
พอถอนจูบออกมาวัฒน์ก็อดถามไม่ได้ ใบหน้าของเด็กหนุ่มแดงเถือกเสียจนเหมือนคนเป็นไข้ยังไงยังงั้น
“วะ…ไหวสิครับ” เนโพล่งเสียงตื่น ก่อนจะเหล่มองไปอีกทาง “ไม่ยักจะรู้ว่าคุณจูบแบบนี้ได้ด้วย”
“แบบไหน”
และเนจะไม่เขินเลยถ้าลุงแกไม่ถามแบบคาดคั้นและตั้งความหวังแบบนี้
“กะ…ก็จูบเก่งกว่าที่คิดดี” เด็กหนุ่มตอบแบบรวมๆ “ละ…เลิกถามแล้วทำต่อเถอะครับ เดี๋ยวผมทนไม่ได้แล้วคุณจะไม่ได้ชดใช้เปล่าๆ”
“รีบจริง” วัฒน์บ่นขึ้นมา ท่าทางคล้ายไม่พอใจกับคำตอบเท่าใดนัก ก่อนจะเลื่อนสายตาลงมองร่างของอีกฝ่าย “…มีอะไรอยากให้ทำเป็นพิเศษหรือเปล่า”
เนเลิกคิ้วมองอีกฝ่ายอยู่พักใหญ่ ก่อนที่ใบหน้าจะขึ้นสีอีก เด็กหนุ่มไม่พูดอะไรนอกจากเลื่อนสายตาลงมองต่ำ และไม่ต้องคิดให้มากนัก วัฒน์ก็เข้าใจความหมายทันที
“มือหรือปาก”
“ตะ…ตามใจคุณสิครับ!” เด็กหนุ่มโพล่งขึ้นมาอย่างสุดทน ก่อนจะนึกอะไรบางอย่างออก จากนั้นก็ลุกขึ้นมานั่งเสียอย่างนั้น ทำเอาคนที่นั่งคร่อมอยู่ถอยหลังแทบไม่ทัน “…ผมว่าขอเป็นปากได้ไหม”
คราวนี้คนถามเป็นฝ่ายแปลกใจแทน แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรให้มากความนัก
…มันรีบอยู่นี่ เดี๋ยวไม่ทันใจมันพอดี…ถึงเราก็แอบอยากรีบด้วยก็เถอะ…
เด็กหนุ่มสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อความร้อนโอบรอบกายของตน ลิ้นร้อนลากไล้ทำหน้าที่ได้ดีเหมือนรู้ความต้องการของตน เขามองคนที่ง่วนอยู่กับสิ่งตรงหน้าอย่างตั้งอกตั้งใจ แรงดูดดุนรุนแรงราวกับจะกลืนกินตนเสียให้ได้ เล่นเอาเนเผลอครางออกมาอย่างสุดทน ยิ่งไม่ได้ทำมาเสียนานแล้ว อะไรๆมันก็ดำเนินการไปไวเสียกว่าที่คาด
“คุ…คุณวัฒน์…” เสียงแหบต่ำดังแทรกขึ้นจากเสียงหอบกระเส่า “ผมจะเสร็จแล้วนะครับ…”
เด็กหนุ่มก้มเตือนคนที่ปรนเปรอความสุขให้ตนอย่างแข็งขัน และเพียงไม่นานอารมณ์ที่สุมอยู่ภายในก็แตกทะลักออกมา
“…มีอะไร” เห็นอีกฝ่ายเอาแต่จ้องหน้าตนไม่เลิกหลังจากที่ลุกขึ้นมา วัฒน์ก็อดถามขึ้นมาไม่ได้ “หรือไม่ดีพอ…”
“ปละ…เปล่าครับ! ดีครับดี” เนรีบตอบลนลาน ก่อนจะเปลี่ยนมาอึกอักกระสับกระส่าย “คือ…รสชาติเป็นไงบ้างครับ”
วัฒน์ค้างนิ่งกับคำถามนี้ไปนานมาก…ก่อนจะเอะใจในความเปลี่ยนแปลงบางอย่างที่ไม่ใช่เรื่องที่น่ารับรู้เท่าใดนัก
“ก็ก่อนหน้านั้นคุณเคยบอกว่ามันขม ผมเลยไปหาวิธีทำให้รสชาติมันดีขึ้นนี่นา” อยู่ๆก็กลายมาเป็นความผิดวัฒน์เสียอย่างนั้น “ผมยอมทนกินสับปะรดอยู่พักใหญ่เลยนะ”
“…นายกำลังจะบอกว่านายลงทุนกินของไม่ชอบเพื่อการนี้เรอะ” เสียงทุ้มดังขึ้นอย่างไม่อยากจะเชื่อ “จะบ้าหรือไง”
“แล้วมันโอเคไหมล่ะครับ”
วัฒน์ค้างไปเล็กน้อยเมื่อโดนเด็กหนุ่มสวนกลับด้วยท่าทีเอาเรื่องเต็มที่ หนุ่มใหญ่ปั่นหน้ายุ่ง ก่อนจะถอนหายใจออกมา
“เออ ดีกว่าครั้งโน้นเยอะ”
และทั้งที่ไม่ใช่เรื่องน่าดีใจแท้ๆ แต่เจ้าตัวดันทำหน้าภูมิใจกับผลลัพธ์นี้เสียเหลือเกิน ซึ่งทำเอาคนที่กำลังเอือมกับคำถามประหลาดอยากจะร้องไห้ออกมาตงิดๆ
หลังจากเตรียมการพร้อมปฏิบัติกิจ เนก็นั่งพิงหมอนมองร่างเปลือยตรงหน้าที่คร่อมตน แม้อายุจะล่วงเข้าสี่สิบ อะไรๆก็ไม่ได้มีเหมือนกับคนวัยหนุ่ม แต่กระนั้นร่างตรงหน้ากลับสะกดสายตาของเนเอาไว้ได้อย่างน่าพิศวง ผิวกายสีแทนสวยที่เรียบเนียนน่าลูบไล้ เนื้อหนังแน่นตามประสาคนออกกำลัง เอวเล็กบางผิดกับคนวัยเดียวกันช่างดึงดูดมือให้เข้าไปจับ และทั้งที่อีกฝ่ายเป็นผู้ชายด้วยกัน แต่ในยามนี้เนกลับรู้สึกว่าอีกฝ่ายน่ารักน่ามองจนไม่รู้เบื่อ
โดยเฉพาะใบหน้าที่ขึ้นสีและดูทรมานในตอนนี้ ยิ่งอยากทำให้มันบิดเบี้ยวขึ้นไปอีก
“อึก…” เสียงครางต่ำในลำคอของหนุ่มใหญ่ดังขึ้นอย่างแผ่วเบาในขณะที่วัฒน์ค่อยๆกดท่อนเนื้อของเด็กหนุ่มเข้ามาในร่างของตน ความรู้สึกอึดอัดระคนวาบหวานค่อยๆเพิ่มขึ้นเรื่อยๆเมื่อเคลื่อนตัวลงจนสุดทาง
“…ไหวนะครับ” เด็กหนุ่มเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสั่น ใบหน้านั้นแดงและชื้นเหงื่อไม่ต่างจากอีกฝ่ายนัก
วัฒน์เพียงแต่พยักหน้า เขานิ่งอยู่พักหนึ่งก่อนจะค่อยๆขยับเคลื่อนตัวขึ้นลงอย่างช้าๆ ค่อยๆเร่งจังหวะขึ้นทีละน้อย อารมณ์หวามที่แล่นพล่านไปทั่วร่างทำเอาควบคุมตัวเองไม่อยู่ ยิ่งใส่แรงมากขึ้นไปเพื่อเติมเต็มความต้องการของตน
“อึก…คุณวัฒน์…” เด็กหนุ่มกัดฟันแน่น มือทั้งสองเอื้อมเข้าไปจับสะโพกของคนตรงหน้า พยายามที่จะไม่ห้ามอีกฝ่าย เลยคอยจับร่างตรงหน้าให้ขยับโดยที่ไม่ต้องเจ็บตัวนัก “รุนแรงจังเลยนะครับ”
“ทีนายแรงกว่านี้ฉันยังไม่ว่าสักคำ…” เสียงทุ้มดังแทรกเสียงหอบกระเส่า ก่อนจะเงียบลงและจดจ่ออยู่กับอารมณ์ของตน “อ๊ะ…อื๊อ!!”
ของเหลวสีขุ่นพุ่งออกมาเลอะตามตัวเด็กหนุ่มเมื่อความอดทนหมดลง กระนั้นหนุ่มใหญ่ยังคงขยับตัวไม่เลิกราวกับยังไม่สาแก่ใจ ความรู้สึกบ้าคลั่งที่แล่นพล่านทำเอารู้สึกดีเสียจนไม่อยากเลิกแม้จะรู้สึกหมดแรงก็ตาม อีกทั้งมือของเด็กหนุ่มที่กระตุ้นเหมือนร้องขอให้ตนทำต่อ ถึงได้ยอมตามทำจนกระทั่งอีกฝ่ายเอ่ยปากหยุดเอง
“…ไม่กะจะถามผมสักคำหรือไงครับ เกิดผมไม่เสร็จขึ้นมาแล้วคุณจะทำยังไง”
ใบหน้าชื้นเหงื่อก้มลงมองคนที่ยิ้มเป็นเชิงท้าทาย ก่อนที่หนุ่มใหญ่จะหัวเราะในลำคอ จากนั้นก็โน้มหน้าเข้ากระซิบข้างหูอย่างแผ่วเบา
“…นายรู้ตัวหรือเปล่าว่าพอนายใกล้จะเสร็จทีไรแล้วจะชอบทำหน้าตลกๆทุกที”
ถึงกับตาเหลือกใส่เลยทีเดียว
“ปะ…เป็นทุกครั้งเลยหรือครับ”
“เออ” วัฒน์ตอบก่อนจะค่อยๆถอนตัวลงมานอนข้างๆ “ไม่งั้นฉันจะรู้ได้ไง”
เด็กหนุ่มหันไปมองคนที่อ่อนแรง สีหน้าของเนคล้ายเหมือนกำลังคิดหนัก ก่อนจะเอ่ยอ้อมแอ้มออกมา
“ผมไม่เห็นจะรู้เวลาคุณเสร็จ…”
วัฒน์ค้างไปนิดหน่อย ก่อนจะหัวเราะพรืด
“นายไม่จำเป็นต้องรู้สึกผิดก็ได้” ได้ยินน้ำเสียงหงอยเสียเต็มประดาแล้วอดลูบหัวอีกฝ่ายไม่ได้ “แค่ไม่ปากแข็งก็ดีเกินพอแล้ว”
โอ๊ย กัดตลอดนะเรื่องนี้
“ได้ครับ ผมจะเลิกปากแข็งแน่” เด็กหนุ่มเน้นหนักก่อนจะยิ้มกว้างจนน่าสยอง “แต่ขอแข็งอย่างอื่นได้ไหมครับ”
วัฒน์หน้าแดงขึ้นทันทีที่โดนเล่นมุกสองแง่สามง่ามก่อนจะหันกลับไปอีกทาง “นอนได้แล้ว”
“เอ๋ ไหนว่าจะชดใช้ไงครับ”
เวรล่ะ…
“คุณก็รู้ใช่ไหมล่ะครับ ว่าผมยังอยากอีก” ไม่ว่าเปล่ามีเข้ามากอดจากด้านหลังอย่างแนบแน่น “เห็นไหม มันยังแข็งอยู่เลย”
โอ๊ย ถ้าเอ็งจะแทงหลังตูซะขนาดนี้ ไม่รู้ก็บ้าแล้ว
“น้า” เมื่อหนุ่มใหญ่เอาแต่นอนนิ่ง เนเลยรีบใช้ไม้ตายสยบใจลุง “นะครับ…”
ไม่อ้อนเปล่ามีซุกไซ้ปล่อยลมหายใจใส่ที่แผ่นหลังเป็นการช่วยปลุกอารมณ์เพิ่มเติม อย่างน้อยเด็กหนุ่มก็รู้ดีว่าไอ้การอ้อนแบบนี้มันก็มีขีดจำกัดอยู่ และเนก็คำนวณไว้เรียบร้อยแล้ว พรุ่งนี้เป็นวันหยุด และตอนนี้ก็เพิ่งสามทุ่มเท่านั้น และปกติลุงแกก็นอนราวๆห้าทุ่มโน่น เพราะงั้นโอกาสจะยอมย่อมเยอะกว่าวันปกติแน่นอน
“เออ”
musddmp 