จับตา 24

“จะเสียเวลาทำไม รีบๆทำจะได้จบๆเรื่องไง” พอเครื่องติดเด็กหนุ่มก็ไม่อยากหยุดคิดเรื่องอื่นให้เสียเวลา เขาประกบปากโดยไม่รีรอเมื่อเห็นวัฒน์ตั้งท่าจะเถียง ความรู้สึกที่สู้เก็บกดมานานก็ปล่อยทะลักใส่อย่างไม่มีการเห็นใจแต่อย่างใด ริมฝีปากบดเบียดเข้าหาอย่างรุนแรง ราวกับต้องการเก็บเกี่ยวสิ่งที่อดรอให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะโอกาสเช่นนี้หาไม่ได้ง่ายๆ

วัฒน์เองก็ใช่ว่าจะถอยหนีอย่างที่ทำเมื่อครู่ เขาเองก็รอสิ่งนี้อยู่นานแล้ว พอโดนรุกใส่เลยปล่อยเลยตามเลยและตอบกลับอย่างโหยหา ลืมความหวาดหวั่นเสียสิ้น เสียงครางบ่งบอกความพึงพอใจจากทั้งสองฝ่ายดังเครือออกมาเป็นระยะและเนิ่นนาน จนกระทั่งคนรุกเป็นฝ่ายถอนตัวออกมาเอง

เนไม่อยากให้อีกฝ่ายเห็นหน้าตัวเองนัก เขามั่นใจว่าตอนนี้สีหน้าตัวเองต้องดูพอใจกับเหตุการณ์เช่นนี้อยู่เป็นแน่ เลยรีบดำเนินการต่ออย่างทันท่วงที

“อ๊ะ” วัฒน์ร้องเสียงตื่น มือหนาพยายามเข้าห้ามทั้งที่ไม่อยาก แต่เพราะรู้สึกดีเกินไป จนเขากลัวว่าถ้าขืนอีกฝ่ายยังกระทำเช่นนี้ต่อ มีหวังเขาได้วิ่งเข้าเส้นชัยก่อนที่จะเริ่มกิจกรรมจริงๆแน่ และถ้าเกิดเป็นแบบนั้นจริง ก็โดนรู้กันพอดีว่าตัวเองรื่นรมย์แค่ไหนที่ได้นอนด้วย

“อะไร” พอโดนขัดก็ส่งเสียงใส่อย่างไม่พอใจจนชวนผวาออกมา เนปัดมือวัฒน์ออกแล้วตรงเข้าที่ซอกคอเล็ก ลิ้นอุ่นหนาลากไล้ไล่วนก่อนจะขบเม้มด้วยความมันเขี้ยว

“เดี๋ยวสิ…ขืนทำแบบนี้เดี๋ยวก็เป็นรอยหรอก” หนุ่มใหญ่ละล่ำละลัก ถ้าความสุขต้องแลกมาด้วยการนั่งตอบคำถามที่ชวนกระอักกระอ่วน เขายอมตัดใจดีกว่า แม้ตอนนี้จะชักลังเลแล้วก็ตาม

เนชะงักเล็กน้อยก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าพื้นที่บริเวณนี้เสี่ยงต่อการโดนคนอื่นเห็นเป็นอย่างมาก เลยยอมตัดใจ…ลงไปหาเนินอกด้านล่างแทน

มือหนาแกะกระดุมเสื้ออีกฝ่ายออกอย่างทุลักทุเล รู้สึกไม่ค่อยถนัดเท่าไหร่นักเพราะปกติปลดเป็นแต่กระดุมเสื้อผู้หญิง เลยใช้เวลานานกว่าปกติที่ควรจะเป็น…และยิ่งนานกว่าเก่าเมื่อตัวเองก็ตื่นเต้นเสียจนลน เมื่อเห็นสายตาที่มองมาอย่างกังขา

“มองอะไร” เด็กหนุ่มพยายามมุ่นหน้าให้ดูหงุดหงิดเท่าที่จะทำได้ ทั้งที่จริงรู้สึกเขินจนแทบจะระเบิดตายอยู่แล้ว

วัฒน์มุ่นคิ้วกลับ ขยับปากเหมือนจะเอ่ยคำพูด แต่กลับไร้ซึ่งประโยคใดๆดังออกมา ก่อนจะเบี่ยงหน้าไปอีกทาง “เปล่า”

เขาเก็บความสงสัยไว้ในใจ ปกติถ้าแค่อยากทำ ก็ไม่เห็นว่าเนจะต้องมานั่งเสียเวลาเล้าโลมให้เขามีอารมณ์ร่วมไปด้วยสักหน่อย แถมเมื่อครู่ก็บอกเสียชัดว่าจะรีบๆด้วย

แต่พอคิดว่าถ้าถามไปแล้วอีกฝ่ายอาจจะรีบรวบรัดตัดบทข้ามขั้นตอนไปจริงๆ ก็อดนึกเสียดายไม่ได้ เลยได้แต่บ่ายหน้าเอาความอายหนีไปทางอื่นเสีย ปล่อยให้เด็กหนุ่มทำตามใจชอบ

แม้แต่ตัวเนเองยังแปลกใจที่ตื่นเต้นกับการมองเรือนร่างของอีกฝ่าย ซึ่งดูไม่ต่างจากของตัวเองเลยสักนิด ถึงวัฒน์จะอายุย่างเข้าสี่สิบแล้ว แต่ผิวกายที่ออกสีแทนเล็กน้อยกลับตึงแน่นน่าสัมผัส เอวที่บางเล็กพอๆกับของตนแลดูบอบบางน่าทะนุถนอมกว่าตาเห็น ยิ่งได้ยินเสียงทุ้มหลุดครางออกมาก็ยิ่งกระตุ้นความรู้สึกจนพลุ่งพล่านไปหมด จนนึกอยากแกล้งให้ร้องจนสาแก่ใจขึ้นมา

“อื๊อ” วัฒน์เผลอกรีดเสียงออกมาเมื่อโดนปลายลิ้นอุ่นหยอกเย้ากระเซ้ายอดอก แม้จะพยายามกลั้นเสียงเอาไว้แค่ไหน สุดท้ายก็พ่ายแพ้แก่แรงตัณหาของอีกฝ่าย…ยิ่งเขาต่อต้านด้วยการนิ่งเงียบเนก็ยิ่งรุนแรงใส่ด้วยการขบกัด อีกทั้งยังโดนมือลูบไล้ทั้งหน้าหลังเร่งเร้าอารมณ์ไม่หยุด และเมื่อไม่อาจขืนหนีจากอีกฝ่ายได้ หนุ่มใหญ่จึงได้แต่ส่งเสียงออกมาอย่างจำยอม

“ผม…ทำเลยนะ” หลังจากเพลิดเพลินจำเริญใจกับเสียงคราง เด็กหนุ่มก็เอ่ยกระซิบถามเสียงแหบพร่า

ใบหน้าแดงระเรื่อเลื่อนลงมองด้านล่างทั้งของตนและอีกฝ่ายซึ่งดูพร้อมทำการเต็มที่ วัฒน์มุดหน้าหลบพร้อมกับพยักหน้าให้ “อย่าลืมข้อตกลงด้วยล่ะ”

“ครับๆ” ทั้งที่กำลังรู้สึกดีอยู่แท้ๆ พอโดนเตือนขึ้นมาถึงกับนิ่วหน้าใส่ ความรู้สึกเห็นใจที่ตนเผลอแกล้งอีกฝ่ายเสียสนุกพลันมลายหายสิ้น รอยยิ้มผุดพรายเผยขึ้นอย่างเชื่องช้าและเจ้าเล่ห์ เนปล่อยให้อีกฝ่ายนอนมุดอยู่เช่นนั้น ส่วนตนก็เอื้อมขึ้นไปหยิบอุปกรณ์ที่ตนเก็บไว้ในลิ้นชักข้างที่นอน

วัฒน์สะดุ้งเมื่อโดนความเย็นกระทบเข้าส่วนอ่อนไหวที่ตื่นตัวเต็มที่ แต่ก็พยายามหลับหูหลับตาปล่อยให้อีกฝ่ายทำตามใจชอบ เขารู้ตัวดีว่าใบหน้ายามนี้ของตัวเองคงดูพึงพอใจต่อสภาพในยามนี้เป็นอย่างมาก ขนาดที่ว่าโดนเห็นแล้วต้องรู้ทันทีแน่

นิ้วเรียวลากไล้เล้าโลมท่อนเนื้อของอีกฝ่ายอย่างเบามือตั้งแต่ต้นทางยันปลายทางและวนอยู่อย่างนั้นจนร่างตรงหน้าสั่นระริก รู้สึกสนุกเมื่อเห็นอีกฝ่ายกระตุกเพราะโดนสัมผัส อันที่จริงเขาอยากจะเล่นต่อให้นานกว่านี้ แต่เพราะความอยากในกายเร่งเร้าให้เขาปลดปล่อยเสียที จึงต้องยอมยกยอดทั้งหมดไว้ยกที่สองแทน

“อ๊า” คนนอนอยู่ร้องเสียงหลงเพราะอีกฝ่ายแทรกนิ้วเข้ามาอย่างรวดเร็ว และยังไม่ทันได้เตรียมใจ เนก็ใส่นิ้วที่สองเข้ามาทันทีโดยไม่สนใจเสียงร้องแม้แต่น้อย…อันที่จริง เขาต้องการแบบนี้อยู่แล้วต่างหาก

เพียงไม่นาน นิ้วก็ถูกแทนที่ด้วยสิ่งที่หนาและใหญ่กว่า วัฒน์สะดุ้งเมื่อมีสิ่งแปลกปลอมกำลังจะเข้ามาในกาย แต่ยังไม่ทันที่เขาจะขืนตัวออก มือของเด็กหนุ่มก็จับเอวเขาไว้เสียก่อน

“ช่วยให้ความร่วมมือกันหน่อยได้มั้ย” เนเอ่ยเสียงดุพร้อมกับดันตัวเองเข้าไป วัฒน์ถึงกับนิ่วหน้าพร้อมกับร้องครางออกมาอย่างอดรนทนไม่ไหว

“พยายามอยู่” พยายามที่หนุ่มใหญ่บอกไปคือ พยายามขัดขืนให้ดูเหมือนไม่อยาก เพราะที่เหลือคือร่วมมืออย่างเต็มใจเต็มกายน่ะสิ

เนไม่ว่าอะไรต่อ เขาดันตัวเองเข้าหาอีกฝ่ายอย่างเชื่องช้า แรงบีบรัดกระตุกขึ้นทุกคราที่เขาเคลื่อนตัว ดวงตาเรียวปรือมองอีกฝ่ายที่ยังคงมุดหน้าเข้าที่นอน รู้สึกโล่งใจที่ไม่ต้องกังวลว่าจะต้องเผยสีหน้าพอใจออกมา…แต่อีกใจกลับรู้สึกหงุดหงิดที่อีกฝ่ายแสดงท่าทีเหมือนไม่อยากมองหน้าเขาขนาดนั้น

และทั้งที่ไม่พอใจ แต่ท่าทีเหล่านั้นกลับกระตุ้นตัณหาในกายให้พลุ่งพล่านจนฉุดไม่อยู่

เสียงกรีดร้องเล็กดังขึ้นเมื่อเด็กหนุ่มขยับตัวเสียแรงชนิดที่ไม่มีการเห็นใจใดๆทั้งสิ้น วัฒน์กัดปากแน่นที่สุดเท่าที่จะทำได้เพื่อไม่ให้เสียงหลุดออกมา ความรู้สึกเสียวซ่านที่แล่นผ่านเข้ามายังร่างกายนั้นรุนแรงเสียจนเขาแทบคลั่ง จนในที่สุดทำนบที่สู้อดกลั้นไว้อยู่นานก็พังทลายลงมาจนได้

“ผม…บอกไว้ก่อน…ว่า…รอบเดียวไม่จบหรอกนะ…” เสียงทุ้มกระซิบดังอยู่ข้างหูพร้อมกับเร่งเร้าจังหวะให้เร็วและหนักกว่าเดิมทั้งที่เห็นว่าอีกฝ่ายเสร็จไปแล้ว ในตอนนี้เขาไม่คิดถึงเรื่องอื่นใดนอกจากการปลดปล่อยอารมณ์ของตัวเองให้ถึงจุดที่ต้องการ “ถ้าผม…เล่นจนคุณหมดแรงก็อย่าว่ากันล่ะ…”

ตอนนี้วัฒน์ไม่ได้ฟังที่เนพูดเลยแม้แต่คำเดียว ความรู้สึกสุขสมที่ถึงฝั่งฝันยังคงแล่นพล่านอยู่ทั่วร่างจนเขาหัวหมุนไปหมด มือทั้งสองพยายามดันอีกฝ่ายออกเพราะทนต่อไปไม่ไหว แต่มีหรือที่เด็กหนุ่มจะยอม ยิ่งโดนขัดขืนกลับรังแต่จะโดนกลับมาหนักกว่าเก่า เมื่อไร้เรี่ยวแรงจะต่อต้านหนุ่มใหญ่จึงได้แต่ร่ำร้องดิ้นขลุกอยู่บนเตียง

“ฉัน…” วัฒน์พยายามจะเอ่ยห้าม แต่สุดท้ายคำพูดกลับโดนกดกลับลงคอไปหมด เหลือเพียงเสียงร้องครางที่แล่นออกมาแทน มือที่พยายามผลักร่างอีกฝ่ายออกจนถึงเมื่อครู่เปลี่ยนมาจิกเล็บใส่ราวกับช่วยระบายสิ่งที่อัดอั้นในกายออกไปได้

แม้จะรู้สึกเจ็บ แต่เนก็ไม่ได้ต่อว่าหรือห้ามแต่อย่างใด เขาปล่อยให้อีกฝ่ายฝากรอยแผลไว้บนไหล่ตนตามใจชอบ ดวงตาเรียวเลื่อนมองใบหน้าของอีกฝ่ายซึ่งตอนนี้ผละออกมาจากที่นอนแล้ว สีหน้าของวัฒน์บิดเบี้ยวคล้ายคนกำลังทรมาน และนั่นยิ่งทำให้เด็กหนุ่มรู้สึกดีอย่างที่ไม่เคยเป็นกับใครมาก่อน

“อึก” ร่างของวัฒน์กระตุกขึ้นอย่างรุนแรง ความรู้สึกที่ก่อตัวขึ้นภายในได้รับการปลดปล่อยออกมาอีกครั้ง หนุ่มใหญ่รู้สึกโล่งใจเมื่ออีกฝ่ายหยุดเสียที ถ้าขืนเนยังทำต่อไปมากกว่านี้แล้วละก็ เขากลัวว่าครั้งหน้า ตัวเองจะกลายเป็นฝ่ายอยากทำก่อนเพราะติดใจจนทนไม่ไหวเป็นแน่

เด็กหนุ่มค่อยๆถอนตัวออกมา ใบหน้าชื้นเหงื่อดูนิ่งจนเหมือนไม่ค่อยพอใจกับสิ่งที่ได้รับนัก เมื่อเห็นดังนั้นแล้ววัฒน์ก็อดน้อยใจขึ้นมาไม่ได้ ที่อีกฝ่ายไม่ได้รู้สึกเหมือนกับตน

เนใจหายขึ้นมาเมื่อเห็นวัฒน์ดูจะไม่ได้มีความสุขนักทั้งที่ตัวเขาสดชื่นและรู้สึกดีสุดๆ แต่เขาก็ไม่อาจนึกโวยวายมากได้

ก็ไปฝืนใจ ใครมันจะไปชอบกัน

“ยังไหวหรือเปล่า” เด็กหนุ่มถามเสียงค่อย เมื่อเห็นหนุ่มใหญ่ยังคงนอนนิ่งอยู่ที่เดิม ถึงจะรู้สึกไม่ดีเท่าไหร่แต่เขาจำเป็นต้องถามเพราะตัวเองยังไม่สาแก่ใจ ถึงแม้ว่าวัฒน์จะตอบว่าไม่ไหว เขาก็คงไม่คิดหยุดอยู่แล้วก็ตาม

วัฒน์เกือบจะหลุดปากไปว่า ‘ไหว ต่อเลยๆ’ ไปแล้ว ดีที่สติรั้งไว้ทัน เขาเลิกคิ้วให้เล็กน้อยเมื่อเห็นเนกำลังตระเตรียมพร้อมลุยต่ออีกรอบ…หรือหลายๆรอบ ซึ่งมันบอกอย่างแม่นมั่นว่าอีกฝ่ายไม่ยอมจบง่ายๆ แน่ วัฒน์หันมองไปยังอีกทาง ใบหน้าแดงระเรื่อด้วยความรู้สึกอับอายเพราะดีใจที่ไม่ได้จบเพียงแค่นี้

“จะทำต่อก็รีบทำเถอะ”